ဧရာ(မန္တလေး) - စံပြခေါင်းဆောင်မှု ပုံပြင်

ဧရာ(မန္တလေး) - စံပြခေါင်းဆောင်မှု ပုံပြင်

(မိုးမခ) ဒီဇင်ဘာ ၈၊ ၂၀၁၉

ငယ်ငယ်က သင်ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားအလောင်း မျောက်မင်းပုံပြင် (မဟာကပိဇာတ်တော်) ထဲက ဂါထာလေးကို သတိရမိတယ်...။ ခေါင်းဆောင်ကောင်းတွေက ပြဿနာနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့အခါ ကိုယ့်အောက်ကလူကို အပြစ်ပုံမချဘဲ ခေါင်းခံပြီး တာဝန်ယူ ဖြေရှင်းလေ့ရှိတယ်။ ဒီလို ခေါင်ဆောင်မှုမျိုးက... ရာထူးရလာလို့ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်တဲ့ မည်ကာမျှ ခေါင်ဆောင်မှုမျိုး မဟုတ်ဘဲ... Leading by example လို့ ခေါ်ထိုက်တဲ့ စံပြခေါင်းဆောင်မှုမျိုးပါ.... ။

*^*^*^

မြတ်စွာဘုရားသည် အလောင်းတော်ဘ၀ ပါရမီဖြည့်စဉ်အခါက ဘ၀ အမျိုးမျိုးတွင် ကျင်လည်ခဲ့ရသည်။ လူဖြစ်သည်လည်း ရှိသည်။ တိရစ္ဆာန်ဖြစ်သည်လည်း ရှိသည်။ တစ်ရံမူ အလောင်းတော်သည် မျောက်ဘဝ၌ ဖြစ်လေသည်။ မျောက် ရှစ်သောင်းတို့အား ခေါင်းဆောင်ကာ ဂင်္ဂါမြစ် ကမ်းနဖူးရှိ အလွန် အရိပ်အာဝါသ ကောင်းသည့် သရက်ပင်တစ်မျိုးတွင် နေကြသည်။ ထိုအပင်မှ အသီးသည် အရွယ်ပမာဏ ကြီးမား၍ အနံ့အရသာနှင့်လည်း လွန်စွာပြည့်စုံ၏။

ရံခါတွင် အကောင်းတို့သည် အဆိုးကို လက်ယပ်ခေါ်သကဲ့သို့ ဖြစ်တတ်သည်။ ဤသရက်သီးတို့ကို အကြောင်းပြု၍ မျောက်တို့၏ ပျက်စီးရာ ဖန်လာခဲ့သည်။ ဤသရက်သီးကို အလိုရှိသော ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မျောက်တို့ကိုပါ သတ်ဖြတ်ရန် လေးသမားတို့အား အပင်ကို ဝန်းရံစေသည်။ မျောက်အပေါင်းတို့သည် အလွန် ကြောက်ရွံ့ကြသည်။ မျောက်မင်းသည် သာမာန်မျောက် မဟုတ်ပဲ၊ ခွန်အားဗလ ကောင်းမွန်သော မျောက်မျိုးဖြစ်ရာ၊ ဘေးလွတ်ရာ တစ်ဖက်ကမ်း ခုန်၍ ကူးနိုင်စွမ်းရှိသည်။ ကိုယ်လွတ် ရုန်း၍ ပြေးလိုက ပြေးနိုင်သည်။ သို့သော် ခေါင်းဆောင်ကောင်းဟူသည် မိမိကိုယ်ကျိုးထက် နောက်လိုက်ငယ်သားတို့၏ အကျိုးစီးပွားကို ဦးစား ပေးလေသည်။

အလောင်းတော်သည် မျောက်အပေါင်းတို့ကို နှစ်သိမ့်စေကာ တစ်ဖက်ကမ်းသို့ ခုန်၍ ကူးသည်။ ထို့နောက် မြစ်ကို ဖြတ်ကူးနိုင်လောက်အောင် ရှည်သော ကြိမ်နွယ်ပင်အား ရှာကာ မိမိ၏ ခါးတွင် ချည်နှောင်၏။ ထို့နောက် မျောက်တို့ရှိရာ သရက်ပင်ဆီသို့ ပြန်ကူးလာသည်။ သို့သော် နွယ်သည် အနည်းငယ်မျှတို၍နေလေရာ သရက်ပင်တွင် ချည်ကာ ကြိုးတံတားဆောက်ရန် မဖြစ်နိုင်တော့။ မိမိကိုယ်တိုင်သည်ပင် အကိုင်းဖျားတို့ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မိရုံမျှ မှီလေသည်။ ထိုအခါ မိမိအသက်ကိုမငဲ့ကွက်တော့ပဲ၊ မျောက်တို့အား မိမိ၏ ကျောကုန်းကို နင်းကျော်ကာ တစ်ဖက်ကမ်းသို့ အချိန်မီ ပြေးကြရန် မှာကြား၏။ မျောက်တို့လည်း မိမိတို့၏ အသက်သခင်ဖြစ်သော မျောက်မင်းအား ရှိခိုး၍ ရိုသေစွာ နင်းပြီး ကူးသွားကြသည်။ လောကတွင် ကျေးဇူး သိတတ်သူတို့ရှိသလို၊ ကျေးဇူး မဲ့တတ်သူတို့လည်း ရှိလေရာ ဒေဝဒတ်အလောင်း မျောက်ဆိုးသည် မိမိရန်သူ မျောက်မင်း ပျက်စီးစေရန် အခွင့်ကောင်းယူသည်။ အလောင်းတော်၏ ကျောထက်သို့ အမြင့်မှ ခုန်ချကာ ကူး၍ ပြေးသည်။ မျောက်မင်းလည်း ပြင်းစွာသော ဝေဒနာဖြစ်၍ တစ်ဦးတည်း ကျန်ရစ်လေသည်။

ထိုအဖြစ်ပျက်ကို သစ်ပင်အောက်မှ ဗြဟ္မဒတ်မင်းက စောင့်ကြည့်နေသည်။ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မျောက်တို့အား သတ်ဖြတ်မည့် ရန်သူဖြစ်သည်။ သို့သော် တိရစ္ဆာန်ပင် ဖြစ်လင့်ကစား မိမိကိုယ်ကို အနစ်နာခံ, အသေခံ၍ အများအကျိုးကို ဆောင်ရွက်သော အလောင်းတော်၏ မြင်ကွင်းက ရန်သူဗြဟ္မဒတ်မင်း၏ စိတ်နှလုံးကို သိမ်းကြုံး ယူလိုက်သည်။ မျောက်မင်းအား အပင်ထက်မှ ညင်သာစွာ ချစေ၍ အသင်သည် ထိုမျောက်တို့နှင့် မည်သို့ တော်စပ်သနည်းဟု မေး၏။

🔸 တံ မံ န တပတေ ဗန္ဓော၊ မတော မေ န တပေဿတိ။
သုခမာဟရိတံ တေသံ၊ ယေသံ ရဇ္ဇမကာရယိံ။

🔸 အချုပ်အနှောင်ကို ငါမမှု။ သေမည်ကိုလည်း မစိုးရိမ်။
အကြင်သူတို့၏ မင်းဖြစ်သော ငါသည်
ထိုသူတို့၏ ချမ်းသာကို ဆောင်ပါ၏။

အထက်ပါ ဂါထာသည် မျောက်မင်း၏ အဖြေဂါထာများထဲမှ တစ်ပိုဒ်ဖြစ်သည်။ ခေါင်းဆောင်ကောင်း၊ မင်းကောင်းသည် မိမိအကျိုးစီးပွားကို မငဲ့၊ မိမိ အသက်ကိုလည်း မငဲ့။ မိမိ အုပ်စိုးသော ပြည်သူတို့၏ အကျိုးစီးပွားကို ဆောင်ရသည်။ မိမိအား ဥပမာပြုကာ တိုင်းသူပြည်သားတို့၏ အကျိုးစီးပွားကိုဆောင်ရွက်ရန် ဗြဟ္မဒတ်မင်းအား တရားဟောဆုံးမလျှက်ပင်၊ မျောက်မင်းသည် အသက်စွန့် သွားလေသည်။ မျောက်မင်းအား ကောင်းစွာသင်္ဂြိုဟ်၍ အရိုးပြာတို့ကို စေတီတည်ထား၏။ မျောက်မင်းဆုံးမသည့် အတိုင်း ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် တိုင်းပြည်အား တရားနှင့်အညီ အုပ်ချုပ်သွားသည်။ မျောက်မင်းသည် မျောက်ရှစ်သောင်းတို့၏ ခေါင်းဆောင်သာ မဟုတ်တော့။ ဗြဟ္မဒတ်မင်းနှင့် ဗာရာဏသီပြည်သူတို့၏ စံပြခေါင်းဆောင် ဟုလည်း ဆိုရပေမည်။