Τα καλοκαίρια πάντοτε τελειώνουν με ένα αντίο...

Καλησπέρα,
Επιστροφή στην βάση μας και ξεκινάμε πάλι από την αρχή. Πριν όμως γίνει αυτό ας πούμε για τα καλοκαίρια...
~Κλεοπάτρα

Photo Credit

Τα καλοκαίρια πάντοτε τελειώνουν με ένα αντίο. 

Τα καλοκαίρια πάντοτε τελειώνουν με ένα αντίο. 

Το αντίο μπορεί να είναι στην εποχή, στο νησί και τους φίλους που συναντήσαμε μετά από καιρό ή ακόμα σε έναν έρωτα που ζήσαμε. 

Τα καλοκαίρια που χαλαρώνουν οι άμυνες και ζεις, 

ο πραγματικός σου εαυτός σα να λάμπει. 

Μαγνητίζεις όπως και μαγνητίζεσαι. 

Οι ματιές αυτές οι θεοσκότεινες γεμάτες πόθο και ανέλπιστη προσμονή σε οδηγούν στο μαζί, 

ακόμα και αν είναι για λίγο.

Γιατί το λίγο διαρκεί πολύ στο σύμπαν των ερωτευμένων και κάθε χάδι, κάθε ματιά είναι βάλσαμο για τις ψυχές. 

Μάταιο να αντισταθείς πρέπει να ζήσεις ότι σου δίνεται, δε σου χαρίζεται. 

Και αν το ζήσεις, μη μετανιώσεις μετά. 

Μη μετανιώσεις γιατί είναι μέγιστο λάθος, 

να αποστρέφεσαι αυτά που έζησες.

Να τιμάς, να ζεις, να αγαπάς και να προχωράς παρακάτω. 

Το παρακάτω είναι μια νέα μέρα και το φθινόπωρο είναι προ των πυλών. 

Τουλάχιστον τίμησε τον εαυτό σου και όσα έζησες. 

Δάκρυσε, γέλασε και κοίτα σταθερά το Εδώ και Τώρα. 

Τα καλοκαίρια πάντοτε τελειώνουν με ένα αντίο. 

Μα όπως λέει και ο Μπόρχες: "...Με κάθε αντίο μαθαίνεις."