«Διορθώσεις» συνόρων στα Δυτικά Βαλκάνια

Του Γιώργου Τζαφέρη

ΗΠΑ-Ρωσία προωθούν ανταλλαγές εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου

Αρχές Αυγούστου, η έτσι κι αλλιώς υποβόσκουσα ένταση στα Δυτικά Βαλκάνια, πήρε δραματικές διαστάσεις και ξύπνησε μνήμες πολέμου. Η πρόθεση των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου να ανακηρύξουν μια μορφή αυτονομίας, προκάλεσε την κινητοποίηση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων έστω και πίσω από τον τίτλο της KFOR (ειρηνευτική δύναμη Κοσόβου). Η κατάληψη του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού της Γκαζιβόντα και οι περιπολίες στην ομώνυμη λίμνη απ’ όπου ηλεκτροδοτείται το Κόσοβο με σκοπό να μην περιέλθει στα χέρια των Σέρβων ήταν ο σκοπός τους. Ταυτόχρονα και οι δυνάμεις ασφαλείας των Κοσοβάρων τέθηκαν σε ετοιμότητα. Τελικά οι σερβικές αρχές δεν προχώρησαν στην ανακήρυξη κάποιας αυτονομίας πειθόμενοι κυρίως από τον πρόεδρο της Σερβίας Αλ. Βούτσιτς ο οποίος αναγκάστηκε να αποκαλύψει το σχέδιο του για την διένεξη. Σχέδιο που βρισκόταν σε εξέλιξη εν μέσω μυστικών διαπραγματεύσεων με τον Αλβανό πρωθυπουργό Ε. Ράμα και τον πρόεδρο του Κοσόβου Χ. Θάτσι.

Η βασική ιδέα των διαπραγματεύσεων αυτών είναι η «διόρθωση» των συνόρων με την αμοιβαία ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου. Περιοχές στο βόρειο τμήμα του Κοσόβου με επίκεντρο την Μιτρόβιτσα όπου κυριαρχεί το σερβικό στοιχείο να ενταχθούν στην κρατική οντότητα της Σερβίας και περιοχές της νότιας Σερβίας με επίκεντρο την κοιλάδα του Πρέσεβο να ενταχθούν στην κρατική οντότητα του Κοσσυφοπεδίου. Το τελευταίο σημαίνει ότι η Σερβία θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσόβου, κάτι που ο Σέρβος πρόεδρος Αλ. Βούτσιτς θεωρεί ως μια ντε φάκτο πραγματικότητα και για να πείσει τους συμπολίτες του το χρησιμοποιεί ως δίλλημα. Τουλάχιστον κάτι να κερδίσουμε είναι η λογική του.

Το σχέδιο αυτό φαίνεται να έχει την έγκριση (αν όχι την πατρότητα) των δύο μεγάλων ανταγωνιστριών δυνάμεων στην περιοχή (ΗΠΑ-Ρωσία) και να ξάφνιασε τους Ευρωπαίους, κυρίως τους Γερμανούς, οι οποίοι μιλούσαν με βεβαιότητα για μη αλλαγή συνόρων. Όσο κι αν επιστρατεύεται η έννοια «διόρθωση», πρόκειται για μια σημαντική αλλαγή συνόρων, άλλωστε τι σημαίνει «διόρθωση», ποιός έκανε λάθος στην χάραξη τους και πότε; Οι πληροφορίες που διαρρέουν λένε ότι οι Τραμπ-Πούτιν στην τελευταία τους συνάντηση στο Ελσίνκι έδωσαν τα χέρια για μια τέτοια «διόρθωση». Η γερμανική πλευρά δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση μέχρι στιγμής, δείχνει αιφνιδιασμένη και προσπαθεί να αναπροσαρμόσει την τακτική της για την προάσπιση των σημαντικών ερεισμάτων και συμφερόντων της στα Βαλκάνια.

Αντιδράσεις και επιφυλάξεις

Στο σχέδιο εναντιώνονται και πολλοί ακόμη. Κατ’ αρχήν ο ίδιος ο πρωθυπουργός του Κοσσόβου και πρώην οπλαρχηγός του Κοσσόβου, Ρ. Χαραντινάι, που μιλάει για κίνδυνο πολέμου και απαιτεί άμεση και άνευ όρων αναγνώριση. Ο έτερος οπλαρχηγός και σημερινός πρόεδρος Χ. Θάτσι του απαντάει ότι και ο ιστορικός ηγέτης της ανεξαρτησίας Ι. Ρουγκόβα μίλησε για ανταλλαγή εδαφών από το 1994 και προειδοποιεί ότι αν δεν γίνει αποδεκτό αυτό το σχέδιο το Κόσοβο θα μετατραπεί σε κάτι ανάμεσα σε Βόρεια Κύπρο και Οσσετία! Αντιδρούν όμως και οι αντιπολιτεύσεις στις δύο χώρες, στο Κόσοβο ετοιμάζονται ήδη διαδηλώσεις από το κόμμα Αυτοδιάθεση, αλλά και πληθυσμοί που φοβούνται ότι η ανταλλαγή δεν θα τους βρει εντός των νέων κρατικών οντοτήτων που θα ήθελαν λόγω της μειοψηφικής τους παρουσίας και αυτό θα σημάνει αναγκαστικό ξεριζωμό τους.

Σοβαρές επιφυλάξεις όμως υπάρχουν και από αρκετούς εμπειρογνώμονες, διπλωμάτες και καθηγητές γεωπολιτικών θεμάτων οι οποίοι βλέπουν ένα ντόμινο τέτοιων διευθετήσεων στην περιοχή μετά από αυτήν, με αποτέλεσμα μια γενικευμένη σύρραξη από όσους δεν θα ικανοποιηθούν με τις τυχόν διευθετήσεις.

Επίσης, συνεχίζουν, υποστηρίζοντας πως όλες αυτές οι κινήσεις υποβοηθούν τελικά το σχέδιο της Μεγάλης Αλβανίας και κάθε τέτοια «διόρθωση» που θα επιβάλλεται ή θα απαιτείται θα έχει σαν αποτέλεσμα την συμπλήρωση ενός πάζλ που στοχεύει στο τελικό όραμα των Αλβανών. Κι ας δηλώνει ο υπ. Άμυνας της Σερβίας ότι η ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας μόνο με πόλεμο μπορεί να υλοποιηθεί. Σερβικές εφημερίδες επισημαίνουν ότι αν επιτευχθεί αυτή η ανταλλαγή η οδική σύνδεση της Σερβίας με την Ελλάδα μέσω του άξονα Βράνιε (Σερβία), Κουμάνοβο (ΠΓΔΜ, αλβανόφωνη περιοχή), Θεσσαλονίκη θα εξαρτάται από την ενδιάμεση παρουσία και τον έλεγχο αλβανόφωνων αρχών –πράγμα που δεν ισχύει αυτήν την στιγμή αφού γίνεται απευθείας. Αυτό υποστηρίζεται από το σερβικό Τύπο γιατί θεωρούνται βέβαιες οι αναταράξεις λόγω του αλβανικού στοιχείου και στην ΠΓΔΜ μετά από την νέα κατάσταση που θα προκύψει. Ήδη ο αρχηγός του αλβανικού Δημοκρατικού κόμματος (DPA) στα Σκόπια δήλωσε την άμεση και πλήρη υποστήριξη του στο σχέδιο της «διόρθωσης».

Αποτύπωση νέων συσχετισμών

Το όλο σχέδιο έρχεται να προστεθεί ως ακόμη μια παραγγελιά των μεγάλων δυνάμεων και να αποτυπώσει νέους συσχετισμούς στην περιοχή. Οι υποστηρικτές του μάλιστα, δηλώνουν ότι θέλουν να περπατήσουν στο μονοπάτι που άνοιξε η νατοϊκής έμπνευσης συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ την οποία έχουν ως πρότυπο. Άλλωστε ο Κοσοβάρος πρόεδρος Χ. Θάτσι δηλώνει ανοιχτά ότι πρέπει να λυθεί η διένεξη για να μπει ή χώρα του στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. το συντομότερο δυνατόν.

Η συνάντηση Θάτσι-Βούτσιτς στις Βρυξέλλες στις 7 Σεπτεμβρίου και η επίσκεψη του δεύτερου στο Κόσοβο στις 9/9 όπου θα μιλήσει στο σερβικό πληθυσμό για το σχέδιο αυτό, θα δείξει σε ποιο σημείο βρισκόμαστε. Το σίγουρο είναι πως περνάμε σε μια διαφορετική φάση όπου η έννοια της «διόρθωσης» μπορεί να ανατινάξει τα Βαλκάνια και η λέξη πόλεμος ακούγεται τόσο συχνά από επίσημα χείλη πια όσο ποτέ άλλοτε… Άλλωστε οι «διορθώσεις» που κατά καιρούς επιχειρούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μόνο μέσα από φωτιά και σίδερο μπόρεσαν να επιβληθούν, αφήνοντας πάντα χώρο και για νέες «διορθώσεις».

Πηγή: e-dromos.gr

---

Γιώργος Τζαφέρης: Σχετικά με τον Συντάκτη

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Το Μακεδονικό θρυαλλίδα εξελίξεων

Του Γιώργου Τζαφέρη

Ανησυχία και ρευστότητα στην Βαλκανική Χερσόνησο

Οι εξελίξεις στο Μακεδονικό δεν μπορούν σε καμμία περίπτωση να απομονωθούν από τη γενικότερη κατάσταση στη Βαλκανική Χερσόνησο. Οι εντάσεις, τα πολλά ανοιχτά μέτωπα και οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που ξεδιπλώνονται στα εδάφη της, επέβαλλαν την συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ. Το αν το Μακεδονικό θα αποτελέσει εργαλείο περαιτέρω όξυνσης στο μέλλον και όχημα για γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή αφορά τους σχεδιασμούς –κυρίως– του ΝΑΤΟ. Δεν είναι όμως το μόνο εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Έχουμε δρόμο ακόμη και ίσως δούμε πολύ γρήγορα και άλλες πρωτοβουλίες, υπαγορευμένες από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. να ξετυλίγονται και να περιπλέκουν κι άλλο την ήδη μπερδεμένη κατάσταση.

Στην περίπλοκη αυτή συγκυρία δεν είναι ενταγένη μόνο η χώρα μας. Η παγωμένη, αρχικά, υποδοχή της συμφωνίας από την Βουλγαρία –πιθανόν να αλλάξει κάτω από τις πιέσεις των Δυτικών– μια χώρα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε αλλά και με άμεσο ενδιαφέρον για το Μακεδονικό και κυρίως η ηχηρή σιωπή της Σερβίας, είναι δύο τρανταχτά παραδείγματα για το ότι ο γενικότερος ενθουσιασμός της Δύσης δεν μπορεί εύκολα να μεταδοθεί στους βαλκανικούς λαούς. Μπορεί οι Ιάπωνες ή οι Αυστραλοί και οι Καναδοί να πανηγυρίζουν και να μιλάνε για σταθερότητα στην περιοχή, αλλά οι ίδιοι οι Βαλκάνιοι μάλλον είναι περισσότερο ανήσυχοι από πριν.

Η Σερβία μπροστά σε δίλημμα

Η Σερβία αντιλαμβάνεται ότι το μοντέλο της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ θα επιδιωχθεί να εφαρμοστεί και σε άλλες διενέξεις στην περιοχή και κυρίως στο ανοιχτό θέμα του Κοσσυφοπεδίου ή ακόμη και στη αυτόνομη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας. Η λογική της κατάλληλης ευκαιρίας, η επιχειρηματολογία ότι όλα λύνονται με καλή διάθεση και υποχωρήσεις παράλληλα με ντε φάκτο κινήσεις και εκβιασμούς, είναι στην ημερήσια διάταξη. Μετά την είσοδο του Μαυροβουνίου και της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, η Σερβία παραμένει ο μόνος φιλορωσικός (και παραδοσιακός με βαθιές ρίζες) θύλακας στα Βαλκάνια, όχι όμως μικρός και αμελητέος. Η περικύκλωση της από νατοϊκά στρατεύματα δεν είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια, ειδικά όταν, μόλις είκοσι χρόνια πριν, βίωσε την επιθετικότητα της Δύσης με ανελέητους βομβαρδισμούς της πρωτεύουσάς της.

Η Ρωσία, θεωρεί τη Σερβία προνομιακό σύμμαχο στα Βαλκάνια και αντιδρά έντονα στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ, δηλώνοντας ότι θα διατηρήσει την παρουσία της στην περιοχή με κάθε τρόπο, άρα θα επιμείνει και στη διατήρηση της σχέσης με την Σερβία. Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμη περισσότερο με την πολιτική κατάσταση στη Σερβία και τους ακροβατισμούς του σημερινού προέδρου της, Α. Βούκτσιτς. Πρόεδρος με ισχυρό έρεισμα στον λαό, αφού εκλέχθηκε πρόσφατα από τον πρώτο γύρο, ταυτόχρονα πρόεδρος ενός παραδοσιακά φιλορωσικού κόμματος, αλλά ο ίδιος με έντονη τη διάθεση να ενταχθεί η χώρα του στην Ε.Ε. και να πάρει γενικότερα μια πιο φιλοευρωπαϊκή πορεία. Μέχρι σήμερα μπορούσε να ισορροπεί και να ελίσσεται, όμως η συμφωνία για το Μακεδονικό και όσα προμηνύει δεν θα του επιτρέψουν να το κάνει για πολύ καιρό ακόμη και σύντομα θα κληθεί, και αυτός αλλά και όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας, να επιλέξει.

Το σχέδιο της «Μεγάλης Αλβανίας»

Η πιθανή άρνηση των Σέρβων να υπακούσουν, ειδικά στο θέμα του Κοσσόβου, αλλά και να σπάσουν τους δεσμούς με τη Ρωσία, μπορεί εύκολα να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο για τη Μεγάλη Αλβανία. Σχέδιο που θα συμπαρασύρει πολύ εύκολα την πρόσφατη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ και θα την κάνει «ιστορία» πολύ γρήγορα.

Το ισχυρό αλβανικό στοιχείο της ΠΓΔΜ, με όποιο γεωγραφικό προσδιορισμό κι αν του έχουν δώσει με τη συμφωνία, δεν παύει να θεωρεί την Αλβανία ως μητέρα-πατρίδα και να ονειρεύεται την προσχώρηση του σε μια νέα και μεγαλύτερη οντότητα που θα συμπεριλαμβάνει την Αλβανία και εδάφη από Μαυροβούνιο, Σερβία, ΠΓΔΜ και φυσικά το Κοσσυφοπέδιο. Αυτή η υπόσχεση από το ΝΑΤΟ (ασχέτως αν θα τηρηθεί, όπως τόσες άλλες άλλωστε) για μελλοντική αλλαγή των συνόρων, ίσως να είναι και το αντάλλαγμα για τη σημερινή εκπληκτική τους υποστήριξη στον Ζάεφ, ο οποίος χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσε να προχωρήσει.

Και όπως έγραψε πρόσφατα ο Τζ. Φρίντμαν «πολλές φορές οι συγκρούσεις μεταξύ χωριών φέρνουν στη διαμάχη και άλλα χωριά, πρωτεύουσες και μεγάλες δυνάμεις. Κάποτε οι μεγάλες δυνάμεις ανταγωνίζονταν μεταξύ τους να κερδίσουν με το μέρος τους τα χωριά και τις πρωτεύουσες των Βαλκανίων. […] Κατά συνέπεια δεν είναι παράξενο ότι οι φήμες είναι συνήθως ψευδείς. Απλώς μας πείθουν ότι θα εκπλαγούμε όταν γίνουν αληθινές. Είναι απλά ζήτημα χρόνου. Και τα Βαλκάνια είναι μια περιοχή που περιμένει έναν πόλεμο, καθιστώντας τον έτσι πιο πιθανό».

Πηγή: e-dromos.gr

---

Γιώργος Τζαφέρης: Σχετικά με τον Συντάκτη

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Οι ΗΠΑ επιστρέφουν στα Βαλκάνια

Του Γιώργου Τζαφέρη

Αστάθεια και επικίνδυνοι κλυδωνισμοί στον αγώνα δρόμου για περιορισμό της ρωσικής επιρροής.

Η έντονη κινητικότητα των ΗΠΑ στα Βαλκάνια συνεχίζεται, δρομολογώντας την επιστροφή τους ως η μόνη δύναμη που μπορεί να περιορίσει την Ρωσική επιρροή. Πρόκειται για την απάντηση στην πρόσκληση που απηύθυνε η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ στον πρόεδρο Τραμπ, λίγο καιρό μετά την εκλογή του. Να ασχοληθεί σοβαρά και με αυτή την εύφλεκτη και κρίσιμη περιοχή, που θα παίξει σημαντικό ρόλο στις παγκόσμιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, αφού η Ευρώπη αδυνατεί να κάνει κάτι τέτοιο. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν συμβεί αρκετά γεγονότα, για τα οποία έχουμε γράψει σε προηγούμενα φύλλα του Δρόμου, τα οποία είχαν σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό, αλλά όχι και τον εξοβελισμό της Ρωσίας από τα Βαλκάνια.

Ενδεικτική της πολιτικής που θα ακολουθηθεί είναι η πρόσφατη έκθεση του Ατλαντικού Συμβουλίου (μιας δήθεν ανεξάρτητης τεχνοκρατικής ομάδας διεθνών σχέσεων) με τίτλο «Το Βαλκανικό Μέλλον: Στρατηγική των ΗΠΑ για την περιοχή» στην οποία μεταξύ άλλων υποστηρίζονται:

• H ανάγκη για μόνιμη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη Ν.Α. Ευρώπη, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη σταθερότητα στην περιοχή, με ιδιαίτερη έμφαση στην ενίσχυση της στρατιωτικής βάσης Bondsteel στο Κοσσυφοπέδιο.
• H υπονόμευση του Ευρωπαϊκού σχεδίου από την αυξημένη Ρωσική επιρροή στην περιοχή η οποία πρέπει να μειωθεί σημαντικά και με κάθε τρόπο.
• O ιστορικός ρόλος των ΗΠΑ ως του μοναδικού πολιτικού διαμεσολαβητή που μπορεί να επιβάλλει λύσεις σε διμερείς διενέξεις, όπως αυτές μεταξύ Ελλάδας – ΠΓΔΜ και Σερβίας – Αλβανίας,
• H, σε επικίνδυνο βαθμό, αποδυνάμωση των κρατικών θεσμών των Βαλκανικών χωρών, λόγω της διαφθοράς και της οικονομικής κρίσης, που μπορεί να προκαλέσει τη ριζοσπαστικοποίηση μουσουλμανικών πληθυσμών.
• Η αναγκαιότητα μιας ιστορικής συμφιλίωσης μεταξύ των ΗΠΑ και της Σερβίας, μελλοντικά, για να προχωρήσει το σχέδιο της Δύσης.

Παράλληλα με τις πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις των ΗΠΑ, την ενίσχυση της στρατιωτικής τους παρουσίας και τον εξοπλισμό των φίλα προσκείμενων χωρών, υπάρχει και η δραστηριοποίηση της CIΑ που, με πιο ενεργό ρόλο, προσπαθεί να συντονίσει τις μυστικές υπηρεσίες των χωρών και στον υπόγειο πόλεμο με τη Ρωσία. Οι πληροφορίες που εμφανίστηκαν τις τελευταίες ημέρες σε ΜΜΕ του Μαυροβουνίου, έκαναν λόγο για συνάντηση όλων των μυστικών υπηρεσιών, πλην των Σερβικών βέβαια, υπό την αιγίδα της CIA σε ξενοδοχείο της Ποντγκόριτσα που θα αποτελεί το στρατηγείο αυτού του δικτύου.

 «Μεγάλη Αλβανία»

Η ένταξη του Μαυροβούνιου στο ΝΑΤΟ, η αλλαγή της κυβέρνησης στην ΠΓΔΜ και η σταθερή προσήλωση Βουλγαρίας και Ρουμανίας στο Ατλαντικό στρατόπεδο, παρ’ όλες τις αναταράξεις που υπήρξαν το προηγούμενο διάστημα, έχουν ανοίξει τον δρόμο για να επικεντρωθεί η προσοχή στο θέμα της Μεγάλης Αλβανίας, όπου τυχόν προσπάθειες για τη δημιουργία της, μπορεί να συμπαρασύρουν πέντε ακόμη γειτονικές χώρες σε προβλήματα. Ο αλβανικός εθνικισμός, έχοντας όλο το προηγούμενο διάστημα πάρει υποσχέσεις από διάφορα κέντρα της Δύσης για τη μέγιστη δυνατή ενοποίηση του και εδαφικά, τώρα απαιτεί την ικανοποίηση του για όσες υπηρεσίες προσέφερε και συνεχίζει να προσφέρει. Και πιέζει με κάθε τρόπο. Το διήμερο 27-28 Νοεμβρίου, που συνέπεσε με την105η επέτειο της ανεξαρτησίας της Αλβανίας, πραγματοποιήθηκε κοινή συνεδρίαση των κυβερνήσεων Αλβανίας – Κοσσυφοπεδίου κάτω από το σύνθημα «Μια γη, ένα όνειρο, ένας λαός» κατά τη διάρκεια της οποίας υπογράφτηκαν τέσσερεις συμφωνίες και συζητήθηκε το άνοιγμα των συνόρων. Την ίδια μέρα η Πρίστινα, πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, στολίστηκε με αλβανικές σημαίες και ο υπ. Διασποράς της Αλβανίας Π. Μάικο που μιλούσε σε Φόρουμ της Διασποράς, ζήτησε να πέσουν τα σύνορα μεταξύ των αλβανικών πληθυσμών τον ερχόμενο Ιανουάριο, ενώ ο πρόεδρος της Αλβανίας Ι. Μέτα έτυχε ιδιαίτερα θερμής υποδοχής στη Ν. Σερβία από το δίκτυο των αλβανικών Δήμων. Ακόμη και ο αντιπολιτευόμενος τον Ε. Ράμα, πρώην πρωθυπουργός Σ. Μπερίσα, αναγκάστηκε να μιλήσει για τη Μεγάλη Αλβανία, ώστε να μην μείνει πίσω από τις εξελίξεις.

Πίεση προς τον Ράμα

Μεγαλύτερο όμως πρόβλημα από το ότι οι ΗΠΑ δεν δίνουν το πράσινο φως, τουλάχιστον ακόμη, για το προχώρημα των αλβανικών διεκδικήσεων, είναι η ολοένα και μεγαλύτερη πίεση προς τον Ε. Ράμα με τις αποκαλύψεις για την προστασία των δικτύων λαθρεμπορίου κάθε είδους και κυρίως των ναρκωτικών που κατακλύζουν όλη την Ευρώπη. Δίκτυα που έχουν την βάση τους στην Αλβανία και πλοκάμια σε όλες τις γειτονικές χώρες, ιδιαίτερα εντός των αλβανικών πληθυσμών που έχουν οργανωθεί σε συμμορίες και προστατεύονται ακόμη και από κυβερνήσεις όπως στο Κόσσοβο.

Η απόβαση στα Τίρανα ειδικού εισαγγελέα από τις ΗΠΑ, ειδικών ομάδων καταπολέμησης του εγκλήματος από το FBI και άλλες υπηρεσίες, έχει δημιουργήσει νέους όρους στον πόλεμο που μαίνεται. Από τη μία, έχει ξεκινήσει το ξήλωμα κάποιων από αυτά τα δίκτυα, στα οποία απ’ ότι φαίνεται εμπλέκεται και η χώρα μας αν λάβει κανείς υπόψη του την εντατικοποίηση αποκαλύψεων για εξάρθρωση συμμοριών διακινητών το τελευταίο διάστημα, προφανώς με κατάλληλες πληροφορίες από τις αμερικάνικες αρχές. Σε τι βάθος θα φτάσει αυτό το ξήλωμα μένει να φανεί.

Από την άλλη, οι συνεχείς αποκαλύψεις για σχέσεις υψηλόβαθμων πολιτικών στελεχών, που βρίσκονται πολύ κοντά στον Ράμα, αλλά ακόμη και δικαστικών και άλλων θεσμικών παραγόντων, με τα δίκτυα λαθρεμπορίας, φέρνουν πιο κοντά μια πιθανή πολιτική κρίση που θα βάλει σε δοκιμασία το σχέδιο των ΗΠΑ για τον ρόλο της Αλβανίας. Ο ίδιος ο Ράμα, βέβαια, έστειλε επιστολή στην Ε.Ε. με την διαπίστωση ότι «η Αλβανία δεν είναι πια η πρωτεύουσα της κάνναβης» και πρέπει να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις, κάτι που δεν φαίνεται να πείθει όμως τους Ευρωπαίους που ζητάνε από τις ΗΠΑ να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση.

Πηγή: e-dromos.gr

---

Γιώργος Τζαφέρης: Σχετικά με τον Συντάκτη

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο Ράμα μεγαλουργεί

Του Γιώργου Τζαφέρη

Πλήρης υιοθεσία της Αλβανίας από τις ΗΠΑ

Οι σημαντικές εξελίξεις των τελευταίων μηνών σε άλλα σημεία του πλανήτη και η όξυνση των ανταγωνισμών που αυτές τροφοδοτούν, έχουν θέσει τα Βαλκάνια σε δεύτερη μοίρα ενδιαφέροντος – τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τις εμπλεκόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζονται, έστω σε χαμηλότερη ένταση, οι αψιμαχίες σε διπλωματικό επίπεδο αλλά και οι πολιτικές ανταγωνισμού και προετοιμασίας όλων των πλευρών για μια μελλοντική, πιο «σκληρή» αναμέτρηση. Η αλβανική πλευρά δείχνει να είναι η πιο κινητική, σταθερή στο ρόλο που έχει αναλάβει στην περιοχή με την εξουσιοδότηση των ΗΠΑ. Έτσι, ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα ταξιδεύει σε δυτικές πρωτεύουσες αναζητώντας υποστηρικτές, δίνει συνεντεύξεις σε μεγάλες εφημερίδες, φωτογραφίζεται με τον γνωστό «υποκινητή γεωπολιτικών ανακατατάξεων» Τζ. Σόρος, εξοπλίζεται στρατιωτικά και παίρνει πολιτικές πρωτοβουλίες καθ’ υπόδειξη της προστάτιδας δύναμης.

Τη μεγαλύτερη πρόσφατη ένταση στην περιοχή προκάλεσε πάντως η ψήφιση του νόμου περί μειονοτήτων (104 υπέρ, 10 κατά, 1 αποχή) στην αλβανική βουλή. Το θέμα της ύπαρξης ή μη μειονοτήτων στις χώρες των Βαλκανίων, η αναγνώρισή τους και ό,τι αυτό συνεπάγεται εσωτερικά για κάθε μία, αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο. Με την κίνηση αυτή, ο Ράμα νομιμοποίησε την ύπαρξη 9 μειονοτήτων εντός του εδάφους της Αλβανίας, αλλά ταυτόχρονα επέφερε διπλωματική σύγκρουση με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, κυρίως. Η Ελλάδα διαφώνησε με το περιεχόμενο του νόμου, και ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς αντάλλαξε έως και ειρωνικές δηλώσεις με υπουργούς της αλβανικής κυβέρνησης, αφήνοντας ανοιχτά όλα σχεδόν τα θέματα. Η δε Βουλγαρία απαίτησε για πρώτη φορά την αναγνώριση βουλγάρικης μειονότητας εντός Αλβανίας, και το πέτυχε – αφού απείλησε με βέτο στη διαδικασία ένταξης της Αλβανίας στην Ε.Ε. Από την πλευρά του ο Αλβανός πρωθυπουργός δήλωσε ότι μειώνεται η υπομονή του αλβανικού λαού απέναντι σε Γερμανία και Ε.Ε. σχετικά με την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων (κατηγορώντας Βρυξέλλες και Βερολίνο ότι δείχνουν προτίμηση σε αυτές με τη Σερβία).

Προτεκτοράτο με μεγαλοϊδεατικές βλέψεις

Ταυτόχρονα, ο Ράμα αποδέχτηκε το διορισμό ειδικού εισαγγελέα από… ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ (πάντως αλβανικής καταγωγής!) για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της εγκληματικότητας. Είχαν προηγηθεί δηλώσεις του πρέσβη των ΗΠΑ στα Τίρανα, ότι «στην Αλβανία δρουν τέσσερις εγκληματικές φατρίες, που ελέγχονται από 20 οικογένειες και ασχολούνται με παραγωγή και διακίνηση ναρκωτικών, εμπορία ανθρώπων, εκβιασμούς, κλοπές αυτοκινήτων και ξέπλυμα χρήματος»… Σαν επιστέγασμα της υπακοής στις υπερατλαντικές εντολές ήρθε και η απελευθέρωση ενός Τούρκου ακαδημαϊκού, χαρακτηριζόμενου ως «γκιουλενιστή», την παράδοση του οποίου ζητούσε η Τουρκία.

Αμέσως μετά ο Ράμα, επισκεπτόμενος τον νέο πρωθυπουργό του Κοσόβου (και πρώην οπλαρχηγό του UCK) Ρ. Χαραντινάι, δήλωσε με άνεση ότι «δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, ειδικά σε μια εποχή ελεύθερης διακίνησης και ολοκληρώσεων όπως η ίδια η Ε.Ε.»! Εξήγγειλε δε κοινή συνεδρίαση των κυβερνήσεων Αλβανίας-Κοσόβου στις 24-26 Νοεμβρίου για να ληφθεί επισήμως η σχετική απόφαση, ενώ πρόσθεσε ότι θα μπορούσαν οι δύο χώρες να έχουν και «κοινή διπλωματική αντιπροσωπεία» σε διεθνείς οργανισμούς ώστε… να μειώσουν τα έξοδα των αποστολών! Η κατάσταση περιπλέχθηκε από την πιο μετρημένη στάση του προέδρου της Αλβανίας Ιλίρ Μέτα στη συνάντησή του με τον Κοσοβάρο ομόλογό του Χασίμ Θάτσι (επίσης πρώην οπλαρχηγό του UCK) όταν ο δεύτερος κάλεσε δημόσια τους πολίτες του Κοσόβου να αιτηθούν αλβανική υπηκοότητα – αλλά και από την ανακοίνωση του Σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς ότι μέσα στον Οκτώβριο θα ξεκινήσει νέος γύρος διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση του Κοσόβου.

Όλα δείχνουν ότι εντός κάθε χώρας λειτουργούν πολλά και διαφορετικά πολιτικά κέντρα, δυστυχώς άπαντα στοιχημένα κάθε φορά πίσω από κάποια «προστάτιδα δύναμη» που μόνο την ειρήνη και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια δεν επιδιώκει. Η αλβανική πλευρά δείχνει να βιάζεται και να θεωρεί τώρα την καλύτερη στιγμή να προωθήσει τα συμφέροντά της με τη στήριξη των ΗΠΑ – ακόμη κι αν χρειαστεί να πάρει κάποιες, προσωρινές έστω, αποστάσεις από τον πιστό σύμμαχο και φίλο Ερντογάν, που συνεχίζει να την εξοπλίζει στρατιωτικά. Τα Βαλκάνια είναι εδώ λοιπόν, το ίδιο περίπλοκα και, όπως πάντα, υποψήφια για ανατίναξη.

Πηγή: e-dromos.gr

---

Γιώργος Τζαφέρης: Σχετικά με τον Συντάκτη

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Βαλκάνια: Ένα ψηφιδωτό ετερόκλητων επιδιώξεων και αντιθέσεων

Επιμέλεια: Γιώργος Τζαφέρης

Αλβανία: Επικίνδυνος εθνικισμός

Μία από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οδεύει σε βουλευτικές εκλογές στις 25 του Ιουνίου. Κατάληξη ενός επιβαλλόμενου από τις ΗΠΑ συμβιβασμού, μεταξύ της κυβέρνησης του «σοσιαλιστή» Έντι Ράμα (αγαπημένο παιδί της Δύσης) και της αντιπολίτευσης του κεντροδεξιού Δημοκρατικού Κόμματος του Λ. Μπάσια, ο οποίος απέτυχε παταγωδώς να αντιγράψει μια «πορτοκαλί επανάσταση» χωρίς να έχει την στήριξη κύκλων της Δύσης. Οι εκλογές αυτές δεν φαίνεται να μπορούν να δώσουν λύση σε μια πολιτική κρίση πολλών μηνών, όπου η αντιπολίτευση απείχε από το Κοινοβούλιο και προσπαθούσε να κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους με καθημερινές διαδηλώσεις, κατηγορώντας την κυβέρνηση για ενορχηστρωτή της μεγάλης διαφθοράς που υπάρχει στην χώρα και για άμεσες σχέσεις με τους αρχινονούς του υπόκοσμου που διαχειρίζονται το λαθρεμπόριο κάθε είδους στα Δ. Βαλκάνια.

Ο Έντι Ράμα προτάσσει σαν απάντηση το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας, της συνένωσης, δηλαδή, σε ενιαίο κράτος όλων των αλβανικών πληθυσμών που ζουν σε γειτονικές χώρες που προήλθαν από την διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας (υπολογίζονται περίπου σε 1,5 εκατ. στο Κόσσοβο, 500.000 στην ΠΓΔΜ, 100.000 στην Σερβία, 50.000 στο Μαυροβούνιο ), αφήνοντας ανοιχτές όμως αλυτρωτικές διεκδικήσεις και σε χώρες όπως η Ελλάδα ή ακόμη και η Ιταλία. Το όραμα του αυτό, συντηρεί και ενισχύει τον αλβανικό εθνικισμό σε επικίνδυνο βαθμό, λειτουργεί ως προβοκάτορας στην περιοχή και παρεμβαίνει άμεσα στα εσωτερικά άλλων χωρών, κάνοντας πολιτική με τους αλβανικούς πληθυσμούς. Πολλές φορές αφήνεται να εννοηθεί ότι το σχέδιό του έχει το πράσινο φως από τη Δύση (κυρίως ΗΠΑ και Γερμανία), αφού πολλές δηλώσεις ανώτερων αξιωματούχων της κατά καιρούς ενισχύουν ανοιχτά τις κινήσεις του επιδιώκοντας η «νέα» αυτή Αλβανία να είναι το μεγάλο εμπόδιο της ρώσικης παρουσίας στα Βαλκάνια.

Η Αλβανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009, υποψήφια για ένταξη χώρα στην Ε.Ε. από το 2014, αλλά ταυτόχρονα και μέλος του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, με την Τουρκία να παίζει σημαντικό ρόλο στην πολιτική και οικονομική ζωή. Πρόσφατα, ο συνασπισμός της Συμμαχίας για την Ευρωπαϊκή Αλβανία, του οποίου ηγείται το Σοσιαλιστικό Κόμμα, ξεπέρασε την εσωτερική του κρίση με την εκλογή του νέου προέδρου της Αλβανίας, του Ίλιρ Μέτα από το μικρότερο κόμμα της Σοσιαλιστικής Ένταξης και θα διεκδικήσει εκ νέου την διακυβέρνηση της χώρας.

ΠΓΔΜ: Πυροκροτητής νέας σύγκρουσης;

Χώρα που είναι πιθανό να αποτελέσει τον καταλύτη μιας νέας γενικευμένης σύγκρουσης στην περιοχή των Βαλκανίων. Εδώ και χρόνια σοβεί έντονη πολιτική κρίση, με αλληλοκατηγορίες του πολιτικού κόσμου για διαφθορά, υποκλοπές συνομιλιών από μυστικές υπηρεσίες και ξέπλυμα χρήματος, έχοντας οδηγήσει τα πράγματα σε αδιέξοδο Οι εκλογές που έγιναν το Δεκέμβριο του 2016 ήταν μια μάχη μεταξύ του εθνικιστικού / κεντροδεξιού VMRO-DPMNE που έχει πολιτευτεί τα τελεταία χρόνια ευνοϊκά προς τα ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή και της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης που υποστηρίζεται φανατικά από την Δύση ως το πολιτικό μόρφωμα που θα μπει ανάχωμα στη ρωσική επιρροή και παρουσία. Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν έδωσε καθαρή νίκη σε κάποιο από τα δύο στρατόπεδα, αναδεικνύοντας σε ρυθμιστές τα αλβανικά μειονοτικά κόμματα που εκφράζουν το 25% του πληθυσμού. Η πλατφόρμα των Τιράνων (η απαίτηση, δηλαδή, για ομοσπονδιοποίηση του κράτους με σλαβικό και αλβανικό στοιχείο σε ισότιμη σχέση), η οποία εξυπηρετεί τα σχέδια του αλβανικού εθνικισμού και του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα, έγινε αποδεκτή από την Σοσιαλδημοκρατική Ένωση δίνοντάς της την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για σχηματισμό κυβέρνησης. Η άρνηση του προέδρου της χώρας Γ. Ιβάνοφ (προσκείμενου στο VMRO) να δώσει την εντολή στον Ζ. Ζάεφ έφερε την πολύ μεγάλη αντίδραση της Δύσης που σύσσωμη απαίτησε να γίνει κυβέρνηση υπό τον Ζάεφ και τις συγκρούσεις οπαδών των δύο κομμάτων, ακόμη και εντός Κοινοβουλίου κατά την εκλογή νέου προέδρου του.

Οι γραπτές εγγυήσεις που δόθηκαν από τον εντολοδόχο πρωθυπουργό για διατήρηση του σημερινού στάτους κβο της κρατικής υπόστασης, έκαμψαν προσωρινά τις αντιδράσεις του προέδρου Ιβάνοφ και ήδη αυτές τις ημέρες συζητείται στο Κοινοβούλιο (σε συνθήκες μεγάλης πόλωσης και αλληλοκατηγοριών) το πρόγραμμα της νέας συμμαχικής κυβέρνησης της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης με τα δύο μεγαλύτερα αλβανικά κόμματα. Οι συνεχιζόμενες, όμως, προκλήσεις από το αλβανικό στοιχείο, με την ανοχή πάντα της Δύσης, η προσπάθειά τους για ντε φάκτο αλλαγή της κατάστασης στις περιοχές τους και η επανεμφάνιση παραστρατιωτικών ομάδων δεν δείχνει να ομαλοποιεί την κατάσταση.

Η ΠΓΔΜ είναι υποψήφια χώρα για ένταξη στο ΝΑΤΟ από το 1999 (το 2008 τέθηκε βέτο από την Ελλάδα λόγω του γνωστού θέματος της ονομασίας) και στην Ε.Ε. από το 2005. Η αντιπαράθεση με την Ελλάδα για την ονομασία της έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα και λόγω του ότι αρκετές χώρες την έχουν αναγνωρίσει σαν «Δημοκρατία της Μακεδονίας» όπως η ίδια επιθυμεί, αλλά κυρίως γιατί αμφισβητείται πια η ύπαρξή της ως κράτος με βάση σχεδιασμούς που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας και την φωτογραφίζουν ως χώρα υπό διαμελισμό για να σπρωχτεί η αναδιάταξη συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή.

Κοσσυφοπέδιο: Κλασικό προτεκτοράτο

Τμήμα της Σερβίας, στην πλειοψηφία του κατοικημένο από αλβανικό στοιχείο. Από το 1999 (με τη λήξη του διετούς εμφύλιου πολέμου) με προσωρινή διοίκηση του ΟΗΕ και υπεύθυνο για την ασφάλειά του το ΝΑΤΟ. Το 2008 αναγνώρισε μονομερώς την ανεξαρτησία του, η οποία έχει γίνει αποδεκτή μέχρι σήμερα από 104 χώρες μέλη του ΟΗΕ, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και οι μεγάλες χώρες της Ε.Ε.

Αλλά όχι από Ρωσία, Κίνα και Ελλάδα. Και φυσικά, ούτε από τη Σερβία, η οποία το θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Πρόκειται για ένα προτεκτοράτο, έρμαιο σε κάθε είδους μαφιόζικες πρακτικές, χώρο όπου ανθεί και εξάγεται λαθρεμπόριο κάθε είδους, ενώ οι καταγγελίες για εκπαίδευση τζιχαντιστών που αποστέλονται στην Μ. Ανατολή και στον Καύκασο είναι συχνές.

Από το 2014 «πρόεδρός» του, ο πάλαι ποτέ οπλαρχηγός του παρακρατικού UCK (απελευθερωτικός στρατός του Κοσσόβου), Χ. Θάτσι. Η πρόσφατη πτώση της «κυβέρνησης» του μετριοπαθούς ‘Ισα Μουσταφά, που υποστήριζε την «ευρωπαϊκή πορεία» του προτεκτοράτου, έφερε τις πρόωρες εκλογές της 11ης Ιουνίου, όπου αναμένεται να κυριαρχήσουν τα πιο ριζοσπαστικά εθνικιστικά στοιχεία (η Συμμαχία για το Μέλλον, του επικηρυγμένου για εγκλήματα πολέμου, Ραμούς Χαραντινάι, και του κινήματος Αυτοδιάθεση). Σε περίπτωση νίκης τους, έχουν υποσχεθεί άμεσα δημοψήφισμα για την ένωση του Κοσσόβου με τη… μητέρα Αλβανία. Οι διαπραγματεύσεις με την σερβική κυβέρνηση έχουν διακοπεί, οι εστίες έντασης με κύρια αυτή του σέρβικου θύλακα της Μιτρόβιτσα παραμένουν ανοιχτές και η παρουσία κυρίως αμερικανών διπλωματών την τελευταία περίοδο στην Πρίστινα ρίχνει λάδι στην φωτιά. Τελευταία τέτοια κίνηση ήταν η δήλωση του Χ. Θάτσι ότι θα προχωρήσει στην μετατροπή της πολιτοφυλακής σε τακτικό στρατό (κάτι που έχει απαγορευτεί από τον ΟΗΕ) ώστε να αντιμετωπίσει τις σερβικές προκλήσεις. Η Αλβανία, η Τουρκία και η Γερμανία ήταν οι πρώτες χώρες που έσπευσαν να δηλώσουν ότι θα εξοπλίσουν το νέο στρατό με ό,τι χρειάζεται, αλλά μετά από αντιδράσεις (κυρίως Ρωσίας και Σερβίας που προχώρησαν σε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις) πάγωσε προσωρινά αυτός ο σχεδιασμός.

Μαυροβούνιο: «Κλειδί» το ΝΑΤΟ

Μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας συμμετείχε σε Ομοσπονδία μαζί με τη Σερβία, αλλά το 2006 μετά από δημοψήφισμα (55,4% υπέρ) ανακήρυξε την ανεξαρτησία του. Διατηρεί καλές σχέσεις με την Αλβανία, με συνεχείς κινήσεις καλής θέλησης προς τους 50.000 περίπου αλβανόφωνους κατοίκους του, με τελευταία την καθιέρωση των αλβανικών ως δεύτερης επίσημης γλώσσας σε πόλεις όπου η μειονότητά τους φτάνει το 5% του πληθυσμού. Για πολλά χρόνια το πολιτικό σκηνικό κυριαρχήθηκε από την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Μίλο Τζουγκάνοβιτς, ο οποίος είχε πολύ στενές σχέσεις με τη Ρωσία -για πολλούς ήταν ο άνθρωπος των Ρώσων στα Βαλκάνια. Η ξαφνική φιλοδυτική του στροφή τα τελευταία χρόνια, είχε σαν αποτέλεσμα την όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ όσων υποστήριζαν την στροφή αυτή και όσων ήθελαν τη συνέχιση της φιλορωσικής στάσης. Αυτό ήταν και το διακύβευμα των τελευταίων εκλογών τον περασμένο Δεκέμβριο, που έφτασε τη χώρα στα πρόθυρα πραξικοπήματος από μέλη μυστικών υπηρεσιών προσκείμενα στη Ρωσία και τη Σερβία. Η αντιπολίτευση, βέβαια, κατηγόρησε τον Τζουγκάνοβιτς για στημένο πραξικόπημα, ώστε να κερδίσει τις εκλογές και μποϊκοτάρει το Κοινοβούλιο.

Η σχεδόν ολοκλήρωση της ένταξής της στο ΝΑΤΟ αυτή την περίοδο, παρά την ασήμαντη στρατιωτική δύναμη με μόλις 2.000 άντρες, θεωρείται από τους αναλυτές ότι αποτελεί κίνηση που θα αλλάξει άρδην την στρατιωτική ισορροπία στα Βαλκάνια και τον περιορισμό της ρώσικης επιρροής. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Φ. Βουγιάνοβιτς από το Δημοκρατικό Κόμμα των Σοσιαλιστών, ενώ μετά τις τελευταίες εκλογές το κόμμα του Τζουγκάνοβιτς σχημάτισε κυβέρνηση με πρωθυπουργό, όμως, τον Μάρκοβιτς και τη στήριξη των τριών μειονοτικών κομμάτων (Βόσνιοι, Αλβανοί, Κροάτες). Η προειδοποίηση της Ρωσίας ότι δεν θα αποδεχτεί την ένταξη του Μαυροβούνιου στο ΝΑΤΟ έχει δημιουργήσει μεγάλες ανησυχίες για τις εξελίξεις στην χώρα αυτή που είναι και στις υποψήφιες για ένταξη στην Ε.Ε.

Βοσνία-Ερζεγοβίνη: «Παιδί» του… Χόλμπρουκ

Κράτος με πολλές ιδιομορφίες, που ανακήρυξε μεν την ανεξαρτησία του το 1992 αλλά προέκυψε ως αποτέλεσμα της συνθήκης του Ντέιτον (στρατιωτική βάση στο Οχάιο των ΗΠΑ) το 1995 υπό τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, με την οποία έληξε ένας τετραετής πόλεμος που ακολούθησε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Στην επικράτειά της κατοικούσαν όλες οι μέχρι τότε εθνότητες της πρώην ενιαίας χώρας, κάτι που έκανε πολύ σύνθετη την όποια διευθέτηση για την ύπαρξή της και έφερε σφοδρές συγκρούσεις, απίστευτες βιαιότητες, δύο εκατομμύρια πρόσφυγες και εκατό χιλιάδες νεκρούς. Σήμερα αποτελεί μια Ομοσπονδία από δύο μέρη, την ομοσπονδία Βόσνιων μουσουλμάνων & Κροατών (στο 51% των εδαφών) και την Αυτόνομη Σερβική Δημοκρατία (στο 49% των εδαφών), με ένα πολύ σύνθετο τρόπο διακυβέρνησης, χωρισμένη σε καντόνια, που στην κορυφή του έχει ένα τριμελές προεδρείο από το οποίο ορίζεται εναλλάξ ο πρόεδρος της χώρας.

Το 2007 υπέγραψε συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ε. παρ’ όλο που είναι η φτωχότερη χώρα της Ευρώπης με το μέσο εισόδημα των κατοίκων της να φτάνει στο 28% του αντίστοιχου της Ε.Ε. Ο πόλεμος έχει αφήσει πίσω του πολύ άσχημες μνήμες, πολλά ψυχικά τραύματα σε χιλιάδες ανθρώπους και ακόμη απασχολεί, ειδικά με τις δίκες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ατόμων απ’ όλες τις πλευρές, που κατηγορούνται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην περίοδο του πολέμου. Στην ουσία ποτέ δεν μπόρεσε να λειτουργήσει ως ενιαίο κράτος με την κεντρική εξουσία αρκετά αποδυναμωμένη. Η πλευρά των Βόσνιων μουσουλμάνων και Κροατών ζητά επίμονα την αλλαγή της συνθήκης του Ντέϊτον με την ενίσχυση της κεντρικής εξουσίας και την αποδυνάμωση του ρόλου των αυτόνομων περιοχών. Αυτό θεωρείται αιτία πολέμου από την πλευρά των Σέρβων που απειλούν να προχωρήσουν σε δημοψήφισμα στην αμέσως επόμενη περίοδο για να ανακηρύξουν την απόσχιση από το σημερινό κράτος και την ένωσή τους με την μητέρα Σερβία.

Σερβία: Ανάμεσα σε Ευρώπη και Ρωσία

Αντιμέτωπη με τον αλβανικό εθνικισμό και την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας, με ανοιχτά εθνικά μέτωπα σε όλες σχεδόν τις γειτονικές της χώρες. Η θέση της ότι δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί την απόσχιση του Κοσσόβου και η ισχυρή παρουσία σέρβικου πληθυσμού στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη που μπορεί να προκαλέσει μέχρι και την διάλυση της, είναι τα κυριότερα από αυτά. Παραδοσιακή σύμμαχος της Ρωσίας, με στενούς πολιτικούς, οικονομικούς και πολιτιστικούς δεσμούς, τα τελευταία χρόνια ταλαντεύεται ανάμεσα στην παραμονή της στο φιλορωσικό στρατόπεδο (που έχει ανάγκη για να αντιμετωπίσει την ανοιχτή στήριξη των ΗΠΑ στην Αλβανία) και σε μια φιλοευρωπαϊκή στροφή (υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε. από το 2012). Βασικός εκφραστής μιας τακτικής ισορροπίας ανάμεσα στις δύο προσεγγίσεις ο μέχρι πριν λίγες εβδομάδες πρωθυπουργός, Αλ. Βούτσις, ο οποίος εκλέχθηκε νέος πρόεδρος της χώρας τον περασμένο Απρίλιο με ποσοστό 55% από τον πρώτο γύρο. Ο Αλ. Βούτσις ξεκίνησε από το εθνικιστικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του Β. Σέσελι, αποχώρησε το 2008 μαζί με άλλα στελέχη του και προχώρησαν στην ίδρυση του Προοδευτικού Κόμματος, το οποίο από το 2012 κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή της Σερβίας, έχοντας αναλάβει να διαχειριστεί από την μία τον σέρβικο εθνικισμό που προσβλέπει στην βοήθεια της Ρωσίας (με τα ανάλογα βέβαια ανταλλάγματα) για να μην υποστεί άλλες ήττες σε ενδεχόμενη αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια και από την άλλη, την προσπάθεια να προσεγγίσει την Ε.Ε. και τη Δύση.

Οι γεωπολιτικές αναταράξεις στην ευρύτερη περιοχή και η μεγάλη σύγκρουση Δύσης – Ρωσίας σε πλανητικό επίπεδο δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για ισορροπίες τέτοιου είδους και πιθανά σύντομα να υπάρξει η πίεση για έναν πιο ξεκάθαρο προσανατολισμό που θα προκαλέσει και πολιτικές εντάσεις στο εσωτερικό. Η αντιπαράθεση αυτή εκφράζεται και στο πεδίο της οικονομίας, στο οποίο μετά από μια ραγδαία οικονομική ανάπτυξη την δεκαετία του 2000 (επενδύσεις πάνω από 25 δισ. δολάρια), η στασιμότητα και οι αρνητικοί δείκτες βουλιάζουν όλο και περισσότερο την χώρα στην κρίση. Στη Σερβία συνυπάρχουν οι ρωσικές GAZPROM και LUKOIL που νέμονται τον χώρο της ενέργειας και πολυεθνικές, όπως FIAT, Siemens, Bosch, Philip Morris, Michelin, Coca-Cola, που δείχνουν την προσπάθεια της Δύσης να ελέγξει την οικονομία.

Βουλγαρία: «Εργαλείο» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ

Χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. από το 2004 σε βαθιά οικονομική κρίση μεν, αλλά χωρίς μεγάλες εντάσεις στον γεωπολιτικό της προσανατολισμό. Μαζί με την Ρουμανία θεωρούνται άκρως απαραίτητες από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για την αναχαίτιση της Ρωσίας προς τα Βαλκάνια και την Ν.Α. Μεσόγειο. Σαν συνέπεια αυτού, είναι συνεχείς οι στρατιωτικές ασκήσεις στα εδάφη τους αλλά και στην Μαύρη Θάλασσα και, φυσικά, η παρουσία ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων σε μόνιμη βάση. Πρόσφατο επεισόδιο η άρνηση των δύο χωρών (Βουλγαρία και Ρουμανία) να διασχίσουν την επικράτειά τους αλλά και τον εναέριο χώρο τους ρωσικά μαχητικά αεροπλάνα MIG που πουλήθηκαν στην Σερβία. Η εκλογή του πρώην ταξίαρχου της αεροπορίας Ρ. Ράντεφ, υποστηριζόμενου από το φιλορωσικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, στην θέση του προέδρου της χώρας τον περασμένο Νοέμβριο, απηχούσε περισσότερο μια πολιτική αποδοκιμασία στην φιλοδυτική κυβέρνηση του κεντροδεξιού Μπορίσοφ για την οικονομική κατάσταση της χώρας, παρά μια συνειδητή στροφή προς την ρώσικη ομπρέλα. Άλλωστε, αμέσως λίγο διάστημα μετά, σε πρόωρες εκλογές που προκάλεσε ο ίδιος ο Μπορίσοφ, τα αποτελέσματα, έστω και δύσκολα, έδωσαν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να παραμείνει στην εξουσία.

Το πιο σημαντικό γεγονός όμως σε αυτές τις εκλογές ήταν η απροκάλυπτη παρέμβαση της Τουρκίας στα εσωτερικά της χώρας, με τη δημιουργία ενός νέου μειονοτικού τουρκικού κόμματος (η τουρκική μειονότητα υπολογίζεται στο 9% του πληθυσμού) αποκλειστικά ελεγχόμενου από τον Ερντογάν, αφού το ήδη υπάρχον είχε επιλέξει να στηρίζει την κεντροδεξιά κυβέρνηση και να έχει μια ομαλή συνεργασία μαζί της. Παρ’ όλη την ένταση που υπήρξε στην προεκλογική περίοδο (κλείσιμο συνόρων, διαδηλώσεις, πρωτοφανής λεκτική αντιπαράθεση των δύο προέδρων των χωρών κ.λπ.), η μεγάλη πλειοψηφία της τουρκικής μειονότητας επέλεξε να μην επικυρώσει την επιλογή του Ερντογάν. Στα ανοιχτά εθνικά θέματα θα μπορούσε να προσθέσει κανείς τη διεκδίκηση (κυρίως ιστορικά) της Βουλγαρίας στα εδάφη της «Μακεδονίας», με σποραδικές δηλώσεις για τις εξελίξεις στην ΠΓΔΜ, που όμως έχουν ατονήσει και παραμένουν περιθωριακές από μικρά εθνικιστικά κόμματα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορούν να επανέλθουν και ως κρατική πολιτική αν υπάρξει διάλυση της γείτονος χώρας και αναδιάταξη συνόρων.

Ρουμανία: ΝΑΤΟϊκό ανάχωμα στη Ρωσία

Χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2004 και της Ε.Ε. από το 2007 συγκλονίστηκε πριν λίγους μήνες, αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές, από καθημερινές διαδηλώσεις ενάντια στην προσπάθεια απαλλαγής με νόμο όσων πολιτικών είχαν εμπλακεί σε υποθέσεις διαφθοράς και παράνομου πλουτισμού. Η κίνηση αυτή της νεοεκλεγμένης κυβέρνησης, που ανέβηκε στην εξουσία με την υπόσχεση να βάλει φραγμό στην απόλυτη διαφθορά που επικρατούσε στα χρόνια της νεοφιλελεύθερης επέλασης, ξεσήκωσε ένα πανεθνικό κύμα διαμαρτυρίας, ακηδεμόνευτο, έξω από το υπάρχον πολιτικό σύστημα, με την νεολαία να πρωταγωνιστεί. Ένα κίνημα νικηφόρο που ανάγκασε την κυβέρνηση να πάρει πίσω τις σχετικές ρυθμίσεις.

Η χώρα έχει σταθερό φιλοδυτικό προσανατολισμό με όλες τις κυβερνήσεις και αποτελεί σημαντικό προμαχώνα του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία και γι’ αυτό η συμμαχία επιδιώκει την πολιτική σταθερότητα πάση θυσία. Πρόεδρος της χώρας είναι από το 2014 ο γερμανικής καταγωγής κεντροδεξιός Κλάους Βέρνερ Γιοχάνις του Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος, ενώ στις τελευταίες εκλογές τον περασμένο Δεκέμβρη νικητής αναδείχτηκε το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, που μαζί με μικρότερα κόμματα σχημάτισε κυβέρνηση. Τελευταία αναζωπυρώθηκαν και πάλι οι κινητοποιήσεις της σημαντικής αριθμητικά Ουγγρικής μειονότητας που ζεί κυρίως στην περιοχή της Τρανσυλβανίας και απαιτεί περισσότερα δικαιώματα. Σήμερα βρίσκεται σε μεγάλη οικονομική ύφεση μετά από την γρήγορη ανάπτυξη της δεκαετίας του 2000, που οι ιδιωτικοποιήσεις κυριάρχησαν, συνεχίζει, όμως, να διατηρεί ένα σημαντικό κομμάτι βιομηχανικής παραγωγής και εξαγωγών.

Κροατία: Στο πλευρό της Γερμανίας

Δείχνει να μένει μακριά από εθνικιστικές επιδιώξεις και διάθεση ανοίγματος των άλυτων σχετικών θεμάτων από την δεκαετία του 1990. Σε αυτές οι κυριότερες είναι με το Μαυροβούνιο για τη χερσόνησο Πρεβλάκα, με τη Σερβία για τα νησιά Σάρενγκράντ και Βούκοβαρ στο Δούναβη και με την Βοσνία για το 14% του πληθυσμού της που δηλώνει κροατικής καταγωγής και ζητά την ένταξη των εδαφών του στην μητέρα Κροατία. Μετά τους πολέμους που συμμετείχε λόγω της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, επέλεξε μια άκρως φιλογερμανική πολιτική και εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 2009 και στην Ε.Ε. το 2013. Το κεντροδεξιό κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης ως βασική πολιτική δύναμη, εξέλεξε πρόεδρο στην χώρα τον Κιτάροβιτς και σχημάτισε συμμαχική κυβέρνηση η οποία έπεσε μόλις τον περασμένο Απρίλιο, λόγω της μη στήριξης του συνεργαζόμενου κόμματος MOST στα νέα μέτρα του υπ. Οικονομικών. Η πολιτική αυτή κρίση δεν έχει ακόμη επιλυθεί και τα κόμματα βρίσκονται σε διαβουλεύσεις για νέα κυβέρνηση.

Σλοβενία: Οι… κεντροευρωπαίοι

Μια χώρα που τυπικά ανήκει στα Βαλκάνια αλλά οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν (όχι άδικα) ως μια χώρα της κεντρικής Ευρώπης. Είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. από το 2004.

Ο νέος σχηματισμός ενός κεντρώου κόμματος με επικεφαλής τον Μίρο Τσεράρ έχει διαλύσει το παλιό πολιτικό σκηνικό και κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή της χώρας. Στις άλυτες ακόμη διαφορές που άφησε πίσω της η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας μεταξύ των πρώην δημοκρατιών της, καταγράφεται και η διαμάχη της με την Κροατία για τα θαλάσσια σύνορα στο Πιράν Μπέι και στην οροσειρά Σβέτα Γκέρα.

Πηγή: e-dromos.gr

---

Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Δεν εκτονώνεται η βαλκανική κρίση

Του Γιώργου Τζαφέρη

Δύση και Τουρκία κάνουν πλάτες στους Αλβανούς

Η προσωρινή ηρεμία μερικών ημερών στη γειτονική Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), μετά τις συγκρούσεις εντός του κοινοβουλίου, δεν μπορεί να εκληφθεί ούτε στο ελάχιστο ως εκτόνωση της κρίσης. Τα στρατόπεδα διαβουλεύονται, κυρίως με τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και κάθε λογής παράγοντα που παρεμβαίνει στο γεωπολιτικό παιχνίδι της περιοχής, και ετοιμάζονται να επανέλθουν. Ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση, δεν είναι προβλέψιμο. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του κοινοβουλίου, ο Αλβανός Τζαφέρι, συναντήθηκε με τους πρέσβεις των ΗΠΑ και της Γαλλίας στα Σκόπια, οι οποίοι με τις δηλώσεις τους όχι μόνο τον αναγνώρισαν αλλά τον θεωρούν και «σημαντικό παράγοντα σταθερότητας».

Κατόπιν αυτού, και μετά την τοποθέτηση της αλβανικής σημαίας στο γραφείο του δίπλα σε αυτές της ΠΓΔΜ και της Ε.Ε., ο Τζαφέρι ανακοίνωσε ότι επισημοποιείται η χρήση της αλβανικής γλώσσας στο κοινοβούλιο. Και απέστειλε επιστολή στον πρόεδρο της χώρας και στέλεχος του VMRO Ιβάνοφ, όπου τον ενημερώνει για την ύπαρξη κυβερνητικής πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο (την αποτελούν μεταξύ άλλων η Σοσιαλδημοκρατική Ένωση του Ζάεφ και το μεγαλύτερο αλβανικό κόμμα DUI), ζητώντας του να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ζάεφ, εκλεκτό της Δύσης. Από την πλευρά του ο Ιβανόφ (αν και σε χαμηλότερους τόνους μετά τις πιέσεις της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας) εξακολουθεί να αρνείται, ζητώντας από τον Ζάεφ να δώσει δημόσια εγγυήσεις για τη διατήρηση του σημερινού στάτους κβο της χώρας – δηλαδή τη μη εφαρμογή της αλβανικής πλατφόρμας για ομοσπονδιοποίηση και ενισχυμένο ρόλο του αλβανικού πληθυσμού.

Κι ενώ ο επικεφαλής του DUI Αχμέτι προσπαθεί να καθησυχάσει το σλαβικό στοιχείο και τον πρόεδρο της χώρας, δηλώνοντας ότι σέβεται το Σύνταγμα και θεωρεί την ΠΓΔΜ πατρίδα του, άλλοι βουλευτές του τον αδειάζουν. Ο βουλευτής του DUI Οσμάν και ο επικεφαλής ενός μικρότερου αλβανικού κόμματος Σέλα απορρίπτουν ανοιχτά τον εθνικό ύμνο και τη σημαίας της χώρας, αφού «οι Αλβανοί δεν αναγνωρίζουν σε αυτά την προσωπικότητά τους».

Επιστρέφουν και οι βρικόλακες

Από κοντά και κάθε λογής λομπίστας, νυν ή πρώην διπλωμάτης, φερόμενος ως «απεσταλμένος» της Δύσης που συμβάλει σε μια νέα ανάφλεξη στα Βαλκάνια με εντολές των μεγάλων δυνάμεων. Τελευταίος που παρέλασε από διάφορες πρωτεύουσες είναι ο πρώην επικεφαλής του ΟΑΣΕ στο Κόσοβο την περίοδο του πολέμου 1998-99, με τις αναφορές του οποίου δικαιολογήθηκε ο βομβαρδισμός τότε της Σερβίας: ο περιβόητος Γ. Γουόκερ επέστρεψε λοιπόν 17 χρόνια μετά, καλεσμένος στους εορτασμούς της «Συμμαχίας για το Μέλλον του Κόσοβο», του κόμματος των πρώην οπλαρχηγών του UCK. Η δήλωση του ήταν αφοπλιστική: «Δουλεύω σε ένα κοινό σχέδιο για την ενοποίηση όλων των Αλβανών: του Κόσοβο, της Διασποράς και της Αλβανίας. Οι Αλβανοί παγκόσμια ενώθηκαν τη δεκαετία του ’90 με μοναδικό σκοπό την απελευθέρωση του Κόσοβο. Ήμουν μαζί τους όταν ανακήρυξαν την ανεξαρτησία. Οι Αλβανοί νίκησαν και ήρθαν όλοι μαζί για να γιορτάσουν. Τώρα είναι η ώρα για το τελευταίο βήμα, να είναι όλοι οι Αλβανοί μαζί».

Κι όσο κι αν προσπάθησε να τον διαψεύσει ο πρέσβης των ΗΠΑ στο Βελιγράδι, ήρθε το δημοσίευμα του New York Observer (ανήκει στον γαμπρό και ανώτερο σύμβουλο του Τραμπ) με άρθρο του που μιλάει για την ανάγκη να αποδεχθεί η Δύση τα λάθη της στα Βαλκάνια, δηλαδή τη διατήρηση των συνόρων των τότε δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβίας, και «να προχωρήσει στην επαναχάραξή τους πριν να είναι αργά», δηλαδή πριν το κάνει το Κρεμλίνο!

Ορόσημο όμως για τις εξελίξεις φαίνεται να είναι οι προγραμματισμένες εκλογές στην Αλβανία στις 18 του Ιούνη. Εκλογές που θα γίνουν χωρίς την αντιπολίτευση, η οποία τις μποϊκοτάρει καταγγέλλοντας τον πρωθυπουργό ως πολιτικό προστάτη του υπόκοσμου του λαθρεμπορίου όπλων και ναρκωτικών, έχοντας όμως αποτύχει να αντιγράψει μια πορτοκαλί επανάσταση. Ο Έντι Ράμα φαίνεται πως, αφού ξεπέρασε και τον σκόπελο της εκλογής νέου προέδρου της χώρας, του Ιλίρ Μέτα από το σύμμαχο κόμμα Σοσιαλιστικό Κίνημα Ένταξης, και χάρη στην πλήρη υποστήριξη του από τη Δύση και την Τουρκία, θα επικυρώσει την παντοδυναμία του στη γείτονα χώρα – η οποία οικοδομήθηκε μέχρι τώρα κυρίως πάνω στη ρητορική της ιδέας της Μεγάλης Αλβανίας…

Πηγή: e-dromos.gr

---

Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Προπολεμικά τοπία στη Βαλκανική

Του Γιώργου Τζαφέρη

Υπό ανατίναξη και πάλι η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης

Σύμφωνα με το γερμανικό Ινστιτούτο της Χαϊδελβέργης για τη Μελέτη των Διεθνών Συγκρούσεων, στην περιοχή των Βαλκανίων υποβόσκουν σήμερα 18 μικρές και μεγάλες συγκρούσεις, θυμίζοντας αρκετά την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων, αλλά και τις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Όλη σχεδόν η Βαλκανική χερσόνησος έχει μετατραπεί σε μια αρένα της σύγκρουσης Ρωσίας-Δύσης. Αλλά η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη με την παρουσία είτε μεγάλων περιφερειακών δυνάμεων, όπως η Τουρκία, που έχουν δικές τους βλέψεις, είτε με τις διεφθαρμένες τοπικές ελίτ αλλά και τα άλυτα εθνικά ζητήματα που άφησε πίσω της η βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Διαρκώς ανοίγουν και νέα μέτωπα, όπως δείχνει μεταξύ άλλων η όξυνση της εσωτερικής πολιτικής κρίσης στην Κροατία – όπου προχθές παραιτήθηκε η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Αντρέι Πλένκοβιτς μετά τη ρήξη στους κόλπους του κυβερνητικού συνασπισμού.

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον αυτή τη στιγμή βρίσκεται πάντως στην πολιτική κρίση που μαστίζει την ΠΓΔΜ (έχουμε αναφερθεί αναλυτικά και επανειλημμένα στον Δρόμο) και στην προκλητική στάση της Αλβανίας, η οποία με τις κινήσεις της θέτει θέμα αλλαγής συνόρων, αφήνοντας να διαχέεται το όραμα για την δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας.

Η Δύση απαιτεί κυβέρνηση στην ΠΓΔΜ

Οι φήμες για πραξικόπημα στην ΠΓΜΔ είναι έντονες και εμφανίζονται ακόμη και στα επίσημα ΜΜΕ της χώρας. Θα το πράξει ο σημερινός πρόεδρος Ιβάνοφ (στέλεχος του εθνικιστικού φιλορωσικού κόμματος VMRO) κηρύσσοντας κατάσταση έκτακτης ανάγκης ώστε να μην γίνει η εκλογή προέδρου του Κοινοβουλίου από τα κόμματα που δηλώνουν πως έχουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία (Σοσιαλδημοκρατική Ένωση/SDMS και κόμματα της αλβανικής μειονότητας); Ή θα τον προλάβουν τα παραπάνω κόμματα με τους οπλισμένους οπαδούς τους (Λεγεώνα Τιμής από την SDMS και ένοπλες ομάδες Αλβανών που έχουν κάνει την εμφάνισή τους);

Η Δύση παρεμβαίνει καθημερινά και απαιτεί τη συγκρότηση κυβέρνησης από τον εκλεκτό της Ζόραν Ζάεφ, επικεφαλή της SDMS, ο οποίος έχει αποδεχτεί την αλβανική πλατφόρμα (συμφωνία των αλβανικών κομμάτων με τις ευλογίες του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα για ομοσπονδιοποίηση του κράτους). Ο πρέσβης των ΗΠΑ, Τζ. Μπέιλι, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτεμπεργκ, οι πρέσβεις Ολλανδίας, Σουηδίας, Σλοβενίας, που εξέδωσαν κοινή δήλωση, είναι ορισμένοι μόνο από όσους έκαναν παρεμβάσεις σε μερικές μόνο μέρες.

Η Ε.Ε. έχει απειλήσει με προσωπικές κυρώσεις τον πρόεδρο της χώρας αλλά και τα στελέχη του κόμματος VMRO, όπως και με το μπλοκάρισμα των κονδυλίων που σχετίζονται με τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της χώρας σε αυτήν. Το ΝΑΤΟ καλεί τον υπουργό Άμυνας της ΠΓΔΜ στις Βρυξέλλες για να του δώσει «καλοπροαίρετες» συμβουλές για το πώς θα προχωρήσει η ένταξη σε αυτό. Κι ενώ η ρωσική κυβέρνηση δηλώνει συνεχώς ότι έχει νόμιμα συμφέροντα στη χώρα και την ευρύτερη περιοχή, τα οποία θα υπερασπιστεί με κάθε τρόπο, η επίσκεψη του αναπληρωτή βοηθού ΥΠΕΞ των ΗΠΑ για θέματα Ευρώπης-Ευρασίας στα Σκόπια την 1η του Μάη, φαίνεται να είναι η απάντηση του προέδρου Τραμπ στις εκκλήσεις Μέρκελ και Γιούνκερ να ασχοληθεί σοβαρά με τα Βαλκάνια.

Η Αλβανία λειτουργεί ως εμπρηστής των Δυτικών Βαλκανίων

Βαδίζοντας προς τις εκλογές του Ιουνίου, τις οποίες η αντιπολίτευση προσπαθεί να ματαιώσει, ο Έντι Ράμα, έχοντας την απόλυτη στήριξη των ΗΠΑ και της Γερμανίας, εντείνει τις εθνικιστικές του προκλήσεις προς όλα τα μέτωπα και τις γειτονικές χώρες – ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται ως «πατριώτης που αγωνίζεται ενάντια στην αποσταθεροποίηση της χώρας του, την οποία επιδιώκουν άλλες γειτονικές χώρες».

Παρεμβαίνει ανοιχτά στην πολιτική κρίση της ΠΓΔΜ με την υιοθέτηση των τεσσάρων αλβανικών κομμάτων και ζητάει την αλλαγή του συντάγματός της. Εξοπλίζει τον υπό δημιουργία στρατό του Κοσσόβου αλλά και κάθε λογής παραστρατιωτική ομάδα. Υποθάλπει αλυτρωτικές βλέψεις προς την Ελλάδα (Τσαμουριά) και τη Σερβία (κοιλάδα του Πρέσεβο). Με όχημα την Ένωση Μεγάλων Δήμων (πόλεις με Αλβανούς δημάρχους σε Αλβανία, ΠΓΔΜ, Κόσσοβο) προσπαθεί να δημιουργήσει οικονομικές και εκπαιδευτικές ζώνες για όλους τους Αλβανόφωνους, αλλά και σύγχρονη οδική σύνδεση, ώστε να αποκοπούν πρακτικά από τα κράτη τους. Και φυσικά, δηλώνει πρώτος την υποστήριξή του στην επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία και στέλνει εγκάρδιο τηλεγράφημα στον Ερντογάν για τη νίκη του στο δημοψήφισμα.

Παρ’ όλα αυτά, η Μέρκελ τον χαρακτηρίζει μεγάλο μεταρρυθμιστή και φίλο της Γερμανίας, ενώ οι ΗΠΑ εξοπλίζουν το στρατό της Αλβανίας με σύγχρονα τεθωρακισμένα οχήματα και άλλο υλικό σε ιδιαίτερα χαμηλό αντίτιμο, λόγω της «συνεισφοράς» της Αλβανίας στο Αφγανιστάν και σε άλλες αποστολές, ανατρέποντας την στρατιωτική ισορροπία με τη Σερβία.

Οι αντιδράσεις Σερβίας και Ρωσίας είναι άμεσες (σύσφιξη σχέσεων και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις), και οι δηλώσεις τους ιδιαίτερα καυστικές. «Οι ΗΠΑ έχουν δώσει πράσινο φως στον Έντι Ράμα για την αλλαγή συνόρων στα Δυτικά Βαλκάνια», δηλώνει ο Ν. Μίροβιτς, καθηγητής πανεπιστημίου στο Βελιγράδι, και το ασπάζεται δημόσια ο ΥΠΕΞ της Σερβίας την επομένη.

«Η υποστήριξη της Δύσης στα σχέδια για τη Μεγάλη Αλβανία είναι η ανταμοιβή της για την προσπάθεια να εξαλειφθεί η ρώσικη επιρροή στα Βαλκάνια», μεταδίδουν τα πρακτορεία ειδήσεων στη Ρωσία, και ο Ρώσος πρέσβης στα Τίρανα κάνει διάβημα στην Αλβανική κυβέρνηση με το οποίο δηλώνει ότι κινδυνεύει η ζωή του.

Δικαίως αναρωτιέται κανείς αν βρισκόμαστε στις αρχές του 21ου αιώνα, όπου η Νέα Τάξη Πραγμάτων θα έφερνε «ειρήνη, ασφάλεια και ανάπτυξη», ή στις αρχές του 20ού, όταν οι μεγάλοι πόλεμοι έσπειραν τον όλεθρο.

Σοβαρά επεισόδια στη Βουλή της ΠΓΔΜ

Την ώρα που γραφόταν το παραπάνω άρθρο για την έκρυθμη κατάσταση στην ΠΓΔΜ, οι εξελίξεις στη γείτονα απαντούσαν στο βασικό ερώτημα που έθετε για το ποιος θα προλάβει ποιον. Η πρωτοβουλία των κομμάτων που στηρίζονται από τη Δύση, να συγκληθεί η Βουλή και να εκλέξει πρόεδρό της τον αντιπρόεδρο ενός από τα αλβανικά κόμματα που έχει συμμαχήσει με την Σοσιαλδημοκρατική Ένωση (SDMS) ως πρώτο βήμα παράκαμψης της άρνησης του προέδρου της χώρας να τους δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, έφερε τη βίαιη αντίδραση του αντίπαλου στρατοπέδου.

Μέλη και οπαδοί του VMRO εισέβαλαν στη Βουλή, διέκοψαν τη διαδικασία και τραυμάτισαν οχτώ βουλευτές, μεταξύ των οποίων και τον επικεφαλής της SDMS και υποψήφιο μελλοντικό πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ. Κυβερνητικές πηγές ανακοίνωσαν ότι τραυματίστηκαν 100 άτομα στην προσπάθεια της αστυνομίας να τους εκδιώξει, ενώ η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι ο αρχηγός του κόμματος «Συμμαχία των Αλβανών» είναι βαριά τραυματισμένος.

Άμεση ήταν η καταγγελία των επεισοδίων και του VMRO από τον Γ. Χαν, επίτροπο της Ε.Ε. για τη διεύρυνση στα Βαλκάνια, την Φ. Μογκερίνι, υπεύθυνη εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε., και σύσσωμη τη Δύση. Ο πρώτος που έσπευσε να τα καταδικάσει, αλλά και να μιλήσει για αυτοσυγκράτηση των Αλβανών της ΠΓΔΜ απέναντι σε προκλήσεις, ήταν ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα. Όλοι τώρα περιμένουν την αντίδραση της Ρωσίας και ανασυντάσσουν δυνάμεις και σχεδιασμούς μέχρι τα επόμενα επεισόδια που, δυστυχώς, δεν προβλέπονται και πολύ ήρεμα.

Πηγή: e-dromos.gr

---

Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

«Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε»

Του Γιώργου Τζαφέρη 

Με επίκεντρο τη σύγκρουση γύρω από το σχηματισμό κυβέρνησης στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, εντείνεται ο αναβρασμός στα Δυτικά Βαλκάνια. Η εξέλιξη αυτής της σύγκρουσης μπορεί να εμπλέξει σαν ντόμινο όλες τις γύρω χώρες. Όπως έχουμε γράψει αρκετές φορές στον Δρόμο, επιδιώκεται απ’ όλες τις πλευρές μια νέα πολιτική διευθέτηση, τροποποιημένη βέβαια πρός όφελός τους. Είτε αυτές οι πλευρές είναι οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, είτε οι διάφορες τοπικές ελίτ που λειτουργούν ως τοποτηρητές τους. Βασικός μοχλός, για ακόμη μια φορά, οι άλυτες εθνοτικές διαφορές που άφησε πίσω της η βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με πρωτοβουλία των ιμπεριαλιστών.

Επικίνδυνες έξωθεν παρεμβάσεις με αφορμή την ακυβερνησία στην ΠΓΔΜ

Στην ΠΓΔΜ η κατάσταση παραμένει έκρυθμη μετά την υιοθέτηση της πλατφόρμας των τριών αλβανικών μεινοτικών κομμάτων από τη φιλοδυτική Σοσιαλδημοκρατική Ένωση (SDSM), που της δίνει τη δυνατότητα να συγκροτήσει κυβέρνηση με την υποστήριξή τους. Μια πλατφόρμα που στην ουσία οδηγεί στην ομοσπονδιοποίηση του κράτους. Ο πρόεδρος Γκιόργκι Ιβανόφ, προερχόμενος από το φιλορωσικό εθνικιστικό σλαβικό κόμμα VMRO, αρνείται να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον ηγέτη της SDSM Ζόραν Ζάεφ (εκλεκτό της Δύσης και κυρίως της Γερμανίας) με αιτιολογία ότι η «αλβανική» πλατφόρμα αντίκειται στο Σύνταγμα. Ταυτόχρονα, ο επικεφαλής του VMRO και μέχρι πρότινος πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι κατηγορεί τον Ζάεφ ως όργανο του Τζορτζ Σόρος. Οι διαδηλώσεις και οι αντιδιαδηλώσεις είναι καθημερινές, και οι εμπρηστικές δηλώσεις όλων των πολιτικών παραγόντων είναι ενδεικτικές των προθέσεών τους. Το κόμμα της Δημοκρατικής Συμμαχίας των Αλβανών προτείνει δημοψήφισμα, το VMRO ζητά ξανά εκλογές, η συμμαχία των αλβανικών κομμάτων δεν κάνει βήμα πίσω από την πλατφόρμα και ανακοινώνει μαζί τον Ζάεφ πως θα σχηματίσουν κυβέρνηση ανεξαρτήτως εντολής από τον πρόεδρο της χώρας.

Η αντιπαράθεση δεν περιορίζεται όμως στο εσωτερικό της χώρας. Είναι πυκνές και οι παρεμβάσεις από το εξωτερικό: είτε από τις μεγάλες δυνάμεις που συγκρούονται στην περιοχή, είτε από γειτονικές χώρες που επιζητούν μερίδιο από την όποια ανακατανομή της πίτας. Άξιο απορίας πώς μια πολιτική κρίση σε ένα τόσο μικρό κράτος μπορεί να ξεσηκώνει τέτοια αναταραχή σε όλη την περιοχή, και να προκαλεί τόσο έντονη παρουσία των μεγάλων δυνάμεων, θα έλεγε κάποιος παρατηρητής. Όπως όμως λέμε και στον τίτλο μας, «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε». Η συμπύκνωση πολλών και διαφορετικών αντιθέσεων των παγκόσμιων παιχτών της γεωπολιτικής σκακιέρας στη Βαλκανική χερσόνησο έρχεται από πολύ παλιά, και καλά κρατεί…

Οπαδοί του εθνικιστικού κόμματος VMRO, που ήρθε πρώτο στις εκλογές αλλά δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση, διαδηλώνουν στα Σκόπια βάζοντας στο στόχαστρο και τον πρεσβευτή των ΗΠΑ Τζες Μπέιλι: «Κάτω τα βρωμόχερά σου από τη Μακεδονία», γράφει το πλακάτ.

Κάθε γείτονας κι από ένα «όραμα»

Στην κρίση παρενέβη η βουλγαρική πλευρά, με το αδελφό κόμμα του VMRO να προτρέπει σε αντίσταση απέναντι στην αλβανική πλατφόρμα ώστε να μην διαλυθεί το κράτος, την πλειονότητα των κατοίκων του οποίου θεωρεί Βούλγαρους. Ο δε διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Ιστορίας της Σόφιας συμπληρώνει πως «οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ πρέπει να επιστρέψουν στις ρίζες τους, ώστε να συγκροτηθεί η Β΄ Μεγάλη Βουλγάρικη Αυτοκρατορία»! Η Τουρκία από την άλλη, αν και απασχολημένη μεταξύ άλλων στα νοτιοανατολικά σύνορά της, ποτέ δεν ξεχνά τις βλέψεις της προς τα Βαλκάνια. Έχοντας αναγνωρίσει εξαρχής την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» (και επισημαίνοντάς το πάντα στα έγγραφα του ΝΑΤΟ) διοργανώνει στο Μοναστήρι εκδηλώσεις μνήμης για την αναγνώριση της προσφοράς του Κεμάλ…

Η αλβανική παρέμβαση ήταν σε πιο επίσημο επίπεδο. Ο Αλβανός πρόεδρος Έντι Ράμα επαναλαμβάνει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί πως «είναι συνταγματική υποχρέωση της χώρας του η υπεράσπιση των αλβανικών πληθυσμών όπου κι αν βρίσκονται», ενώ ο Αλβανός πρωθυπουργός δηλώνει πως «η παραβίαση της συμφωνίας της Οχρίδας από τους Σλάβους είναι μια βόμβα που θα εκραγεί» αν δεν υιοθετηθεί η αλβανική πλατφόρμα. Συμπληρώνοντας με νόημα πως «η πλατφόρμα αυτή δεν είναι σκόρπιοι όροι, αλλά όραμα»! Μέσα σ’ όλα αυτά εμφανίζονται και οι οπλαρχηγοί της περιοχής, οι οποίοι έχουν δράσει στο παρελθόν ως πυροδότες. Ο νυν πρόεδρος του Κοσόβου και πρώην ηγέτης του UCK Χασίμ Θάτσι κάλεσε τους Αλβανούς «να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους» και να μην περιμένουν συμβιβασμό με τους Σλάβους. Την ίδια ώρα, στρατιωτική αντάρτικη μονάδα του UCK έκανε την εμφάνιση της στο Τέτοβο (πόλη της ΠΓΔΜ με αλβανική πληθυσμιακή πλειοψηφία) και δήλωσε πως είναι έτοιμη να πολεμήσει «για τη Δημοκρατία της Ιλλυρίας». Παρόμοιες δηλώσεις έγιναν και από το αλβανικό κόμμα PDIU που εκφράζει τους Τσάμηδες, απαιτώντας από την κυβέρνηση να στείλει στρατό στα σύνορα των δύο χωρών.

Συνεχίζεται η κόντρα Δύσης-Ρωσίας

Οι ανησυχίες και οι παρεμβάσεις όμως έρχονται και από τις μεγάλεις δυνάμεις. Οι γερμανικές εφημερίδες συγκρίνουν τον πρόεδρο της ΠΓΔΜ Ιβανόφ με τον… Μιλόσεβιτς, αναφερόμενες απαξιωτικά σε «πληθυσμούς των Βαλκανίων που δεν μπορούν αυτοκυβερνηθούν», και υποστηρίζουν με σταθερότητα –από την αρχή της κρίσης– τον «σοσιαλδημοκράτη» Ζάεφ. Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, από την άλλη, βλέποντας να χάνει τα ερείσματά του σε Μαυροβούνιο και ΠΓΔΜ, ενισχύει την παρουσία της χώρας του στη Σερβία. Σε συνάντησή του με τον Σέρβο πρωθυπουργό Αλεξάνταρ Βούτσιτς κατηγόρησε το ΝΑΤΟ για την κατάσταση στην ΠΓΔΜ, μίλησε για κίνδυνο γενικευμένου πολέμου και, αφού επιβεβαίωσε την επίσπευση παράδοσης μαχητικών αεροσκαφών MIG, πυραυλικών συστημάτων και άλλου εξοπλισμού στο Βελιγράδι, ανέφερε και την ανάγκη παρουσίας «άμεσης επεμβατικής στρατιωτικής βοήθειας».

Η απάντηση δεν ήρθε, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, από το ΝΑΤΟ, αλλά από τον πρώην πρόεδρο του Μαυροβουνίου (χώρα που αναμένεται να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ) και πρώην πιστό σύμμαχο της Μόσχας Μίλο Τζουγκάνοβιτς – ο οποίος δήλωσε πως «η Ρωσία συντηρεί ένα είδος πολέμου κατά της Ευρώπης και θέλει να διαλύσει την Ε.Ε.», καλώντας τη Δύση να βάλει φρένο στη ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια… Είναι δεδομένο πως τα Βαλκάνια θα απασχολούν την επικαιρότητα για πολύ καιρό ακόμη, δυστυχώς με αρνητικό τρόπο. Η μεγάλη γεωπολιτική σύγκρουση Δύσης-Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου, μπλεγμένη πια με την αβεβαιότητα που φέρνει η εκλογή Τραμπ για το ρόλο των ΗΠΑ σ’ αυτή, αλλά και οι προσπάθειες της Ε.Ε. (βλέπε Γερμανία) και της Τουρκίας να είναι παρούσες, έχει περιπλέξει ιδιαίτερα την κατάσταση. Και η απουσία λαϊκού κινήματος, η οποία θα επέβαλε άλλου είδους λύσεις προς όφελος των λαών που για χρόνια υπέφεραν από τον πόλεμο, δεν αφήνει πολλές ελπίδες στο άμεσο μέλλον.

Υπό την υψηλή αιγίδα της Ε.Ε.

Προχθές πραγματοποιήθηκε Σύνοδος Κορυφής των Δυτικών Βαλκανίων στο Σεράγεβο, με τη συμμετοχή των πρωθυπουργών της Αλβανίας, της Βοσνίας, του Κοσόβου (έγινε κι αυτό κράτος…), του Μαυροβουνίου, της ΠΓΔΜ και της Σερβίας. «Φυσικά» η σύνοδος τελούσε υπό την εποπτεία του εικονιζόμενου στη φωτό κομισάριου της Ε.Ε. Γιοχάνες Χαν, ο οποίος κάλεσε κράτη και… προτεκτοράτα να σχηματίσουν «έναν ενιαίο οικονομικό χώρο στα Δυτικά Βαλκάνια, ώστε σταδιακά να ενταχθούν στην εσωτερική αγορά της ΕΕ». Με τη σειρά τους, οι Βαλκάνιοι πρωθυπουργοί ζήτησαν από την Ε.Ε. «ένα καθαρό μήνυμα ότι επίκειται η ένταξη στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ώστε να ανακοπεί το ολοένα αυξανόμενο φιλορωσικό αίσθημα στους λαούς της περιοχής»! Αίτημα προς το οποίο επέδειξε κατανόηση ο επίσης παρών Ιταλός ΥΠΕΞ Αντελίνο Αλφάνο, που έχει μεταπηδήσει από την μπερλουσκονική Δεξιά στην κυβερνώσα Κεντροαριστερά… Ο Αλφάνο τόνισε ότι «οι βαλκανικές χώρες έχουν στρατηγική σημασία για την Ιταλία και για όλη την Ευρώπη», και επιβεβαίωσε ότι τον Ιούλιο θα πραγματοποιηθεί στην Τεργέστη συνάντηση κορυφής των Δυτικών Βαλκανίων με «ορισμένα κράτη μέλη της Ε.Ε.». Υποψιαζόμαστε ποια…

Πηγή: e-dromos.gr

---

Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

«Πολιτική διευθέτηση», τέλος! – Σκοτεινιάζει κι άλλο ο βαλκανικός ορίζοντας

Tου Γιώργου Τζαφέρη

Πυκνώνουν τα άρθρα, οι αναλύσεις και τα αφιερώματα σε πολλά «έγκυρα» διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ για την εντεινόμενη όξυνση στα Βαλκάνια. Από τις στήλες του Δρόμου έχουμε υποστηρίξει ήδη την άποψη ότι έχει πεθάνει, εδώ και καιρό, η πολιτική διευθέτηση που επιβλήθηκε από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη μετά τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας πολεμική σύγκρουση στο χώρο των Βαλκανίων. Η ανασυγκρότηση της Ρωσίας και η προσπάθεια επανάκτησης του ζωτικού της χώρου στην περιοχή, η μεγάλη υποχώρηση του ρόλου της Ε.Ε. λόγω μεγάλων εσωτερικών της αδυναμιών, η νέο-οθωμανική ματιά της Τουρκίας (με παραδοσιακά δυνατές προσβάσεις σε αρκετές χώρες των Βαλκανίων), αλλά και ο επιδιωκόμενος νέος ρόλος του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, έχουν οδηγήσει σε νέα αδιέξοδα.

Η σύγκρουση Δύσης και Ανατολής (έχοντας βέβαια πολλές οριζόντιες διαβαθμίσεις), με την επιπλέον σφήνα νέων περιφερειακών δυνάμεων που αναζητούν αυτόνομο ρόλο, δεν έχει αφήσει καμία χώρα της χερσονήσου που να μην σπαράσσεται από σφοδρή πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση. Το σύνολο σχεδόν του πολιτικού φάσματος σε κάθε χώρα έχει στοιχηθεί πίσω από κάποια μεγάλη δύναμη, προσηλωμένη στο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του δυνατού, με αντάλλαγμα την παραμονή της στην εξουσία. Μια εξουσία βουτηγμένη στη διαφθορά, κύριο χαρακτηριστικό της επί μια εικοσαετία περίπου νεοφιλελεύθερης επέλασης, η οποία διέλυσε κάθε υπόλειμμα κοινωνικού κράτους που προερχόταν από το προηγούμενο καθεστώς.

ΗΠΑ: Αναγκαία η αλλαγή συνόρων…

Στην ΠΓΔΜ δεν έχει γίνει ακόμη κατορθωτό να σχηματιστεί κυβέρνηση, δυόμιση μήνες μετά τις εκλογές της 11ης Δεκεμβρίου. Τα κόμματα της αλβανικής μειονότητας έχουν το ρυθμιστικό ρόλο και με κοινή πλατφόρμα (η οποία αποφασίστηκε μετά από συναντήσεις τους με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα) απαιτούν την ομοσπονδοποίηση του κράτους. Η Ε.Ε. δηλώνει επίσημα την ανησυχία της και απαιτεί άμεσα κυβέρνηση, προσπαθώντας απροκάλυπτα να φέρει στην εξουσία τον εκλεκτό της Ζ. Ζάεφ, αρχηγό της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης, ο οποίος συζητά την αποδοχή της αλβανικής πλατφόρμας.

Η ανησυχία στους ευρωπαϊκούς κύκλους μεγάλωσε μετά τις δηλώσεις του Ν. Ρορομπάιερ (προέδρου της υποεπιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου των ΗΠΑ για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας) περί αναγκαστικής αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια ως «μόνης λύσης για βιώσιμη ειρήνη». Μάλιστα έγινε πιο συγκεκριμένος όταν δήλωσε ότι η ΠΓΔΜ πρέπει να διαλυθεί και το έδαφός της να μοιραστεί ανάμεσα στη Βουλγαρία και το Κόσοβο! Ταυτόχρονα, πρότεινε στη Σερβία ανταλλαγή εδαφών: «το Βόρειο Κόσσοβο για την κοιλάδα του Πρέσεβο». Αποκαλυπτικός κυνισμός, ενδεικτικός όμως για το πώς σκέφτονται τα διάφορα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ να φέρουν την «ειρήνη» σε μια περιοχή που αιματοκύλισαν πριν είκοσι μόλις χρόνια, βυθίζοντας τους λαούς σε απόλυτη εξαθλίωση.

Φυσικά, «για όλα φταίνε οι Ρώσοι»

Στο Κόσοβο, ένα προτεκτοράτο έρμαιο λαθρεμπόρων όπλων και ναρκωτικών, το «κοινοβούλιο» αποφάσισε τη μετατροπή των Δυνάμεων Ασφαλείας του σε τακτικές Ένοπλες Δυνάμεις – αγνοώντας την απόφαση 1244 του ΟΗΕ, που απαγορεύει κάτι τέτοιο. Στην Αλβανία η αξιωματική αντιπολίτευση άρχισε κινητοποιήσεις για να ρίξει τη διεφθαρμένη κυβέρνηση (η οποία συνεδριάζει… παρουσία του Αμερικανού πρέσβη!), προσπαθώντας να αντιγράψει τη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση στη Ρουμανία – δύσκολο όμως όταν την ηγεμονία της αλβανικής αντιπολίτευσης έχουν εξίσου διεφθαρμένοι πολιτικοί. Η Βοσνία αγωνιά για πιθανό δημοψήφισμα απόσχισης της αυτόνομης Σερβικής Δημοκρατίας, την οποία θα ακολουθήσει και η αντίστοιχη Κροατική – κινήσεις που θα διαλύσουν τη χώρα. Το Μαυροβούνιο τελεί συνεχώς υπό την απειλή πραξικοπήματος, και η Ρουμανία εξακολουθεί να συνταράσσεται από τη λαϊκή οργή. Όσο για τη Βουλγαρία, δηλώνει «έτοιμη να διεκδικήσει ό,τι ιστορικά της ανήκει»(!) και πρόσφατα ανακαλύπτει και εκατό χιλιάδες μειονοτικούς στην Αλβανία…

Απέναντι σε όλα αυτά το ΝΑΤΟ, δια μέσω του γενικού γραμματέα Στόλτενμπεργκ, δηλώνει ανοιχτά πια ότι αιτία της έντασης στα Βαλκάνια είναι η αυξανόμενη ρωσική επιρροή. Και προχωρά σε επιθετικές πρωτοβουλίες για να την περιορίσει: επίσπευση της ένταξης χωρών στη συμμαχία (δόγμα που αντικατέστησε πολύ γρήγορα την περιβόητη ένταξη στην Ε.Ε., η οποία θα έφερνε πρόοδο και ανάπτυξη…) και μονιμοποίηση της παρουσίας ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων σε όλη την περιοχή. Επιπλέον, το ΝΑΤΟ προσπαθεί να εξασφαλίσει μόνιμη ναυτική παρουσία στη Μαύρη Θάλασσα και να συγκροτήσει μια πολυεθνική ταξιαρχία με τη συμμετοχή οχτώ κρατών. Τα σύννεφα έχουν ήδη μαυρίσει πολύ και στα βόρεια σύνορά μας, κι εμείς δηλώνουμε πλήρη υποταγή στα σχέδια του ΝΑΤΟ, μήπως και δεν μας πάρει η μπόρα. Όμως η ιστορία διαψεύδει τέτοιες προσδοκίες.

Πηγή: e-dromos.gr

---

Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Ουκρανικό σενάριο στα Δυτικά Βαλκάνια;

Γιώργος Τζαφέρης

Ταραχές στη FYROM, η Σερβία κοιτά προς Δυσμάς

Οι κρίσεις στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία έχουν ωθήσει τα Βαλκάνια προς τα κάτω στη λίστα προτεραιότητας για πολλούς ηγέτες ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού. Η σχετική ηρεμία όμως δεν θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη. Η οικονομική δυσπραγία και η προσφυγική και μεταναστευτική κρίση έχουν πιέσει τις αδύναμες και εξαρτημένες χώρες των Βαλκανίων στα όριά τους, και άνοιξαν νέες σελίδες στην αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ, Ε.Ε. και Ρωσίας στο έδαφός τους.

Στη γειτονική μας FYROM η ένταση του περασμένου έτους επανήλθε με συνεχείς διαδηλώσεις και επιθέσεις σε γραφεία πολιτικών κομμάτων. Ουσιαστικά, σήμανε το τέλος της συμφωνίας που είχαν επιβάλει οι διορισμένοι από ΗΠΑ και Ε.Ε. επίτροποι στα 4 μεγάλα κόμματα της χώρας αυτής. Η συμφωνία προέβλεπε αντικατάσταση του προέδρου Γκρούεφσκι, μια σειρά μεταρρυθμίσεων και εκλογές τον Απρίλη του 2016.

Τελικά οι εκλογές μεταφέρθηκαν για τις 5 Ιουνίου, αλλά και πάλι χωρίς τη συμμετοχή της φιλοδυτικής αντιπολίτευσης. Η τελευταία, με την υποκίνηση της Δύσης, όχι μόνο δεν συμμετέχει αλλά κινητοποιείται δυναμικά για την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης του προέδρου Ιβάνοφ. Ο Ιβάνοφ φρόντισε αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του να ψηφίσει νόμο που αμνήστευε τον προκάτοχό του Γκρούεφσκι και άλλους 55 εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο των υποκλοπών, ενώ ο ίδιος φέρεται εμπλεκόμενος και στην περιβόητη υπόθεση των offshore του Παναμά.

Τις τελευταίες ημέρες πολλά δημοσιεύματα κάνουν λόγο για «παράλληλες δομές» στην αστυνομία, τις μυστικές υπηρεσίες και συνολικά το Υπουργείο Εσωτερικών – δομές που στήνουν και οι δύο πλευρές καθώς προετοιμάζονται για μια ενδεχόμενη σφοδρή εμφύλια σύγκρουση, που θα θυμίζει αρκετά το ουκρανικό σενάριο. Η Δύση παρεμβαίνει ανοιχτά υπέρ της αντιπολίτευσης και προειδοποιεί ότι δεν θα αναγνωρίσει το αποτέλεσμα των εκλογών αν αυτή απέχει. Ακόμη, εξετάζει το ενδεχόμενο συγκρότησης λίστας απαγόρευσης εισόδου στα κράτη μέλη της Ε.Ε. του προέδρου Ιβάνοφ και όλων όσοι αμνηστεύτηκαν. Από την άλλη η Ρωσία καταγγέλλει ως πραξικοπηματική και υποκινούμενη από τη Δύση κάθε κίνηση της αντιπολίτευσης, και δηλώνει τη στήριξή της στη σημερινή κυβέρνηση…

Η επίσκεψη του Σέρβου πρωθυπουργού Βούτσιτς στις ΗΠΑ τον περασμένο Ιούνιο (η οποία, εκτός της συνάντησης με τον αντιπρόεδρο Μπάιντεν, περιείχε και συναντήσεις με εταιρείες όπως η GM και η Microsoft), όπως και οι δηλώσεις του για πιθανή συμμετοχή της Σερβίας στη διέλευση του αζέρικου αγωγού TAP (έναν από αυτούς που παρακάμπτουν τη Ρωσία), είχε εκπλήξει αρκετούς. Ο Βούτσιτς έδινε τότε τα πρώτα μηνύματα αποστασιοποίησης από τη ρωσική επιρροή, ή τουλάχιστον μιας «ουδετερότητας» στην αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας.

Στις πρόσφατες εκλογές το κεντροδεξιό Προοδευτικό Κόμμα του Βούτσιτς θριάμβευσε με 48,23% και απέσπασε 131 από τις 250 έδρες του σερβικού κοινοβουλίου. Φαίνεται πως η στιγμή της επιλογής συμμάχων, ή καλύτερα με ποιανού την ηγεμονία θα συνταχθείς, μάλλον είναι πια πολύ κοντά και γι’ αυτή τη χώρα. Οι ακροβασίες για τη διατήρηση «ισορροπίας» μεταξύ των μεγάλων παιχτών του σκληρού γεωπολιτικού παιχνιδιού που ξεδιπλώνεται στην ευρύτερη περιοχή μας γίνονται όλο και λιγότερο εφικτές… Φυσικά το μικρό σχετικά ποσοστό συμμετοχής στις σερβικές εκλογές (56,2%) αλλά και οι φιλορωσικές και αντιδυτικές δυνάμεις που καταγράφηκαν στο εκλογικό αποτέλεσμα, με επικεφαλής το Ριζοσπαστικό Κόμμα του προσφάτως αθωωθέντα από το Δικαστήριο της Χάγης Β. Σέσελι, δεν προμηνύουν μια εύκολη μεταστροφή.

Με τα οικονομικά αδιέξοδα να μεγαλώνουν, τη στασιμότητα στις «μεταρρυθμίσεις» του πολιτικού συστήματος που απαιτεί η Δύση στις υπόλοιπες χώρες και κρατίδια (όπως η Βοσνία, η Αλβανία και το Κόσσοβο), τη σύγκρουση που ήδη υπάρχει με τη Ρωσία για την πιθανή ένταξη του Μαυροβούνιου στο ΝΑΤΟ, τα πολλά άλυτα εθνικά θέματα από τη δεκαετία του 1990, αλλά και τη δυναμική παρουσία άλλων χωρών όπως η Αυστρία με αφορμή το προσφυγικό (σημαντικό πια εργαλείο στη γεωπολιτική σύγκρουση), το σκηνικό σκοτεινιάζει επικίνδυνα και στα Δυτικά Βαλκάνια. Στα οποία ανήκει και μια χώρα-αποικία χρέους που ονομάζεται Ελλάδα…

Δρόμος της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Ακόμα πιο κοντά με το κράτος-τρομοκράτη

Του Γιώργου Τζαφέρη

Η επίσκεψη της κυβερνητικής κουστωδίας στο Ισραήλ και οι… «δύο αληθινές δημοκρατίες στην περιοχή»

Σταθερή στη στρατηγική της για εμβάθυνση των σχέσεων με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πραγματοποίησε ένα ακόμη σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Στις 27/1 κουστωδία 9 υπουργών συνόδευσε τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα στην Ιερουσαλήμ για την συνεδρίαση του 2ου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας (το 1ο είχε λάβει χώρα το 2013) και στις 28/1 δύο κουστωδίες υπουργών μαζί με Νετανιάχου και Τσίπρα πήγαν στην Κύπρο για την τριμερή συνάντηση Ελλάδας-Κύπρου- Ισραήλ.

Η επίσκεψη στην Ιερουσαλήμ έγινε μια συμβολική μέρα ώστε να λάβει και άλλο χαρακτήρα (Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος) που ίσως απάλυνε τις αρνητικές εντυπώσεις σε μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού. Ήταν η δεύτερη του Α. Τσίπρα σε δύο μήνες στην περιοχή και προφανώς ήρθε να επικυρώσει την «νέα πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική που σημαίνει απόλυτη πρόσδεση στον αμερικανικό παράγοντα ο οποίος πρόσταξε να γίνει η χώρα μας δορυφόρος του Ισραήλ και να εναρμονιστεί πλήρως μαζί του, ώστε μαζί με την Κύπρο (έρχεται λύση τύπου Ανάν για να λυθούν τα χέρια ορισμένων) και αν καταφέρουν και με Αίγυπτο που αποτελεί μια πιο σύνθετη περίπτωση, να αποτελέσουν έναν άξονα που θα παίξει τον σημαντικό ρόλο προώθησης των συμφερόντων του στην ευρύτερη Ν.Α. Μεσόγειο. Στόχος απαραίτητος για να μην υποβαθμιστεί η θέση των ΗΠΑ στις σύνθετες γεωπολιτικές ανακατατάξεις της περιόδου.

Θεωρητικά έπεσαν υπογραφές για θέματα ενέργειας, τουρισμού, οικονομίας, τεχνολογίας και καινοτομίας, διαχείρισης υδάτινων πόρων, αντιμετώπισης τρομοκρατίας(!), εξαγγέλθηκαν αγωγοί για μεταφορά φυσικού αερίου και πολλά ακόμη. Τι θα γίνει τελικά από όλα αυτά, θα το δούμε. Το ουσιαστικό από πλευράς Ελλάδας ήταν η ανοιχτή πρόσκληση, για το μεγάλο φαγοπότι που άνοιξε με το ΤΑΙΠΕΔ, προς τους Ισραηλινούς επιχειρηματίες με την χαρακτηριστική φράση του πρωθυπουργού «υπάρχει πληθώρα ευκαιριών για τις επιχειρήσεις σας στην Ελλάδα». Όχι μόνο δεν υπάρχουν ανταλλάγματα για αυτή την άνευ όρων παράδοση στο συγκεκριμένο άξονα αλλά εκλιπαρούμε κιόλας μήπως γίνει και καμιά μικροεπένδυση και έτσι μπορούμε να δικαιολογήσουμε σαν αναγκαίο ρεαλισμό την μετάλλαξη αυτή του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το ρόλο του Ισραήλ, των ΗΠΑ και του ιμπεριαλισμού στην περιοχή μας.

Έντονη ήταν η αντίδραση των Παλαιστινίων, που αυτή τη φορά εκφράσθηκε από ηγετικά στελέχη ακόμη και της Παλαιστινιακής Αρχής, όπως ο για 10 χρόνια ΥΠΕΞ Ναμπίλ Σάαθ, με συνεντεύξεις (βλ. κυπριακή εφημερίδα Φιλελεύθερος) και επικριτικές δηλώσεις τους, οι οποίες αφορούσαν και τη συνολική αλλαγή στάσης της ελληνικής κυβέρνησης -δεν αρκεί πια η γραφική συμπλήρωση «είμαστε υπέρ μιας δίκαιης λύσης στο Παλαιστινιακό» μετά από κάθε σφίξιμο του χεριού του Νετανιάχου- αλλά και την απαράδεκτη παρέμβαση του Έλληνα ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά, στις 17/1, σε όργανα της Ε.Ε., ώστε να μην μπλοκαριστούν τα προϊόντα προερχόμενα από εποικισμούς, συμπεριφορά τοποτηρητή των συμφερόντων του Ισραήλ, δίνοντας διαπιστευτήρια στο μεγάλο αφεντικό.

Τέλος, είναι εντυπωσιακή ακόμη για πολλούς που θεωρούν ότι η εξωτερική πολιτική απαιτεί ρεαλισμό, άρα και πιθανές συμμαχίες τέτοιου τύπου η χαλαρότητα, η άνεση και τα ασταμάτητα χαμόγελα του Έλληνα πρωθυπουργού σε όλες τις συναντήσεις. Οι ένθερμες δηλώσεις λες και συναντούσε έναν φίλο από τα παλιά, πιστό σύμμαχο των αγώνων για κοινωνική απελευθέρωση, σαν να συναντούσε τον Φιντέλ Κάστρο ένα πράγμα…

Αλλά είπαμε, όταν κάνεις την κωλοτούμπα, πρέπει να την κάνεις με τρόπο εντυπωσιακό, να μην αφήνεις περιθώρια αμφισβήτησης από κανέναν -μαθημένος ο Α. Τσίπρας σε αυτήν την τακτική.

«Είμαστε δύο αληθινές δημοκρατίες στην περιοχή» (μια αποικία χρέους και ένα κράτος- τρομοκράτης, συμπληρώνουμε εμείς) του είπε ο Νετανιάχου στην προσφώνηση κι εκείνος χαμογέλασε…

«Αυτή είναι η δική μας Ακρόπολη» του είπε, όταν του έδειξε από το παράθυρο την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ και ο Αλέξης κούνησε το κεφάλι…

Δρόμος

Διαβάστε Περισσότερα »

Επικίνδυνη πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα του Ισραήλ

Γιώργος Τζαφέρης

Ανησυχητικά βήματα κόντρα στις εξαγγελίες για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική

Η πρόσφατη επίσκεψη του υπ. Άμυνας, Πάνου Καμένου, στο Ισραήλ έγινε μέσα σε μια πολύ έντονη και ρευστή για τη χώρα μας περίοδο. Συνέχεια της επίσκεψης του υπ. Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά λίγες εβδομάδες πριν και εντασσόμενη σε μια στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης (στην ίδια ρότα των προηγούμενων) που βλέπει το Ισραήλ ως έναν βασικό σύμμαχο στην Ν.Α. Μεσόγειο, ώστε να προστατευθούν τα συμφέροντα και η ασφάλειά μας. Η στρατηγική αυτή φαίνεται ότι επιδιώκεται να επισφραγιστεί με μια τριμερή Συνάντηση Κορυφής (Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ) στην Αθήνα, τον Σεπτέμβριο.

Τα τελευταία χρόνια πυκνώνουν οι συμφωνίες για συνεργασία των δύο χωρών και αφορούν ολοένα και περισσότερους τομείς (οικονομία, γεωργία, τεχνολογία, πολιτισμός) με στόχο να εξωραΐσουν την πραγματική υπόσταση του σιωνιστικού δολοφονικού κράτους του Ισραήλ. Το θέμα της στρατιωτικής συνεργασίας, όμως, φαίνεται να είναι ο κύριος στόχος και να απασχολεί ιδιαίτερα το Ισραήλ που έχει ρίξει εκεί όλο του το βάρος. Αυτό συμβαίνει και γιατί αποτελεί μια στρατιωτικοποιημένη κοινωνία από δημιουργίας του, αλλά και γιατί ο ρόλος του ως μια δύναμη (περιφερειακός χωροφύλακας της ευρύτερης περιοχής) το απαιτεί. Στις νέες συνθήκες που υπάρχουν, προσπαθεί να βρει νέους συμμάχους και διεξόδους για την πολιτική του ύπαρξη.

Συμφωνίες για κοινές στρατιωτικές ασκήσεις έχουν υπογραφεί αρκετές μέχρι τώρα. Κάποιες τις είδαμε να γίνονται τους τελευταίους μήνες στη χώρα μας. Ήδη ο στόλος επιθετικών ελικοπτέρων του Ισραήλ (και αυτά που βομβαρδίζουν τη Γάζα κάθε δυο χρόνια) σταθμεύουν στη Λάρισα. Ο υπ. Άμυνας, όμως, προχώρησε ένα βήμα παρακάτω και υπέγραψε μια αμοιβαία συμφωνία για δυνατότητα παραμονής στρατιωτικών δυνάμεων της μιας χώρας στην άλλη, με τη δικαιολογία των ασκήσεων, τη λεγόμενη SOFA (Status of Forces Agreement). Να σημειωθεί ότι τέτοια συμφωνία το Ισραήλ έχει συνάψει μόνο με τις ΗΠΑ και τώρα με την Ελλάδα. Τόσο προχωρημένες οι σχέσεις και οι διαθέσεις των δύο κυβερνήσεων που προκαλεί απορία για την ελληνική πλευρά. Πώς μέσα σε τέτοιες συνθήκες πολιτικής κρίσης και ρευστότητας επιλέγει να τρέξει όλη αυτή τη στρατηγική;

Στην επίσκεψη αυτή συζητήθηκαν κι άλλα θέματα σχετικά με την αμυντική βιομηχανία και τη μεταφορά τεχνογνωσίας, ενώ συμφωνήθηκε να υπάρξει συνεργασία των υδρογραφικών υπηρεσιών του Πολεμικού Ναυτικού την οποία θα επικυρώσει ο αρχηγός ΓΕΝ, Ευάγγελος Αποστολάκης, ο οποίος συνόδευε τον υπουργό Άμυνας.

Οι καθιερωμένες δηλώσεις των δύο υπουργών, του Πάνου Καμμένου και του Μοσέ Γιαλόν πέρα από τις γνωστές φιλοφρονήσεις -που ανατριχιάζουν έστω κι αν γίνονται για τους τύπους- περί στενών δεσμών των δύο λαών και τις γελοιότητες που ακούστηκαν και στην επίσκεψη Κοτζιά, για την από αρχαιότητας κοινών στοιχείων και φιλίας, ακούστηκαν και πιο σοβαρά αλλά και επικίνδυνα στοιχεία. Οι επιθετικές δηλώσεις του Έλληνα υπουργού Άμυνας για το ότι η Ελλάδα βρίσκεται εντός βεληνεκούς των ιρανικών πυραύλων με ό,τι αυτό συνεπάγεται και η ανησυχία του μήπως πέσει ένας τέτοιος πύραυλος στη Μεσόγειο, με αποτέλεσμα την εξαφάνιση κρατών. Ταυτόχρονα, δήλωσε την ανησυχία του για την εξάπλωση των τρομοκρατών Τζιχαντιστών στα Βαλκάνια.

Αν κανείς παρακολουθήσει τις γενικότερες εξελίξεις στην περιοχή, με κυριότερη την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και ό,τι αυτή θα επιφέρει με την άρση των κυρώσεων της Δύσης στις εμπορικές συναλλαγές, στην αξιοποίηση πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, στη συνεργασία για το χτύπημα του ISIS και την προσπάθεια σταθεροποίησης μετώπων της Μ. Ανατολής θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς, από ελληνικής πλευράς, τουλάχιστον κοντόφθαλμη, μη ρεαλιστική και επικίνδυνη. Όταν το κράτος-χωροφύλακας απομονώνεται και βρίσκει συμμάχους μόνο στο σκληρό πυρήνα των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ και ίσως στους βασιλιάδες-δυνάστες της Σ. Αραβίας που χρηματοδοτούν τον ισλαμικό φονταμενταλισμό (αυτόν που ανησυχεί ο υπουργός μας ότι θα πλήξει τα Βαλκάνια) η Ελλάδα και μάλιστα με μια αριστερή προοδευτική κυβέρνηση, ολοένα και βαθαίνει την πρόσδεσή της σε έναν άξονα που ούτε τα συμφέροντα της μπορεί να εξυπηρετήσει, ούτε την ασφάλειά της να εξασφαλίσει.

Δεν είναι, λοιπόν, μόνον η παραδοσιακή αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό (καθόλου λίγο και από μόνο του) και τους λαούς όλης της περιοχής που βιώνουν τον πόλεμο και τον ξεριζωμό κατά εκατομμύρια. Ο λόγος αντίθεσης σε μια πρόσδεσή μας σε έναν άξονα με το Ισραήλ, αλλά και η λαθεμένη σύλληψη ότι ο εχθρός του εχθρού μου είναι αυτομάτως φίλος μου (καμιά σχέση με την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική) όπως και η ραγιάδικη συμπεριφορά πως αν ταυτιστώ με το δυνατό σε στρατιωτική ισχύ μπορώ να επιβιώσω, μπορεί να οδηγήσει σε περιπέτειες. Είτε πρόκειται για αυταπάτες, είτε για βαθυστόχαστες αναλύσεις, το ίδιο προβληματικές είναι για την χώρα μας σε μια προσπάθεια επιβίωσης της στην πιο καυτή ζώνη του πλανήτη.

  Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »