.
.
Επικαιρότητα
Εάν ακούσει κανείς αυτά που λέει ή καγκελάριος, θα εντυπωσιαστεί θετικά από το ήθος, την καλοσύνη και την εντιμότητα της. Για παράδειγμα σε σχέση με τη μετανάστευση ανέφερε ότι, θα ενεργούσε ξανά όπως το 2015 – θα άνοιγε τα σύνορα και θα καλωσόριζε τους ανθρώπους! (πηγή). Τα λόγια της όμως, όπως άλλωστε συμβαίνει με τους περισσότερους πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών, δεν έχουν καμία σχέση με τις πράξεις της – αφού στο παρασκήνιο συνεργάζεται με δικτάτορες, ενώ αδιαφορεί για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων στην Αφρική, στα οποία επικρατούν ανάλογες συνθήκες με τα ναζιστικά του παρελθόντος. Ειδικότερα τα εξής:
Στην πρόσφατη συνάντηση κορυφής για θέματα μετανάστευσης στο Παρίσι όπου, εκτός της καγκελαρίου συμμετείχαν οι ηγέτες της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, μαζί με τους ομότιμους τους από τη Νιγηρία, τη Λιβύη και το Τσαντ, συμφωνήθηκε μία νέα «μεταναστευτική συνεργασία» – ενώ φυσικά δεν συμμετείχε η Ελλάδα, αφού θεωρείται πλέον αποικία, οπότε δεν της επιτρέπεται καμία πρωτοβουλία. Σε αυτήν προβλέπεται η προμήθεια όπλων και πυρομαχικών στα βίαια καθεστώτα του Τσαντ και της Νιγηρίας, καθώς επίσης μία στενότερη συνεργασία συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής στήριξης με την υπηρεσιακή κυβέρνηση της Λιβύης.
Εκτός αυτού η γερμανική κυβέρνηση συνεργάζεται από μόνη της με την αντίστοιχη της Λιβύης – ενθαρρύνοντας το καθεστώς να λειτουργήσει ως ένας επί πλέον «θυρωρός» στα σύνορα της Ευρώπης, για να εμποδίζει τους πρόσφυγες να διασχίσουν τη Μεσόγειο. Η συμπεριφορά της αυτή μπορεί μεν να ακούγεται θετική, αλλά μόνο σε όσους δεν γνωρίζουν πως το καθεστώς της Λιβύης χρησιμοποιεί έναν ιδιωτικό μισθοφορικό στρατό, καθώς επίσης ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, σύμφωνα με γερμανικές πηγές – κατ’ εντολή της Ευρώπης και άρα της Γερμανίας.
Το γερμανικό υπουργείο εξωτερικών πάντως αναφέρει πως διενεργούνται βασανιστήρια, βιασμοί και δολοφονίες στα στρατόπεδα αυτά – ενώ κακοποιούνται παιδιά και οι πρόσφυγες αναγκάζονται να δουλέψουν σαν σκλάβοι, κάτω από άθλιες συνθήκες (πηγή). Προκαλεί δε φρίκη το ντοκιμαντέρ της γερμανικής τηλεόρασης, το οποίο αναφέρεται στο θέμα (πηγή) – ειδικά στο τείχος που κατασκευάζει στη Σαχάρα εκείνη η καγκελάριος, η οποία έζησε για πολλά χρόνια στην άλλη του πλευρά, σε αυτήν της Ανατολικής Γερμανίας. Το τείχος αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να πεθαίνουν χιλιάδες στην έρημο, χωρίς να γίνονται τόσο αντιληπτοί, όσο στη Μεσόγειο – οπότε δεν θα απασχολεί το θέμα τα ΜΜΕ.
Στο Τσαντ και στη Νιγηρία τώρα η κατάσταση δεν είναι διαφορετική, ενώ οι δύο αυτές χώρες δεσμεύθηκαν να κλείσουν τα σύνορα τους με τη Λιβύη – με αντάλλαγμα χρήματα και όπλα που θα τους παρέχει η Ευρώπη. Ουσιαστικά λοιπόν ανταλλάσσονται όπλα με ανθρώπινες ζωές, με εντολή της ηθικότατης και έντιμης καγκελαρίου – η οποία φυσικά δεν δίνει καμία σημασία στα ανθρώπινα δικαιώματα, παρά τα υποκριτικά της λόγια περί του αντιθέτου.
Ορισμένοι βέβαια υποστηρίζουν πως η πολιτική αυτή της καγκελαρίου οφείλεται στην ενίσχυση του καλυμμένου ακροδεξιού κόμματος της χώρας της (AfD) – κυρίως επειδή θεωρείται πως ανέκαθεν κυβερνούσε σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ενδιαφερόμενη μόνο για τον εαυτό της και την εξουσία. Κάτι τέτοιο όμως σημαίνει αυτόματα πως δεν εφαρμόζει ουσιαστικά τη δική της πολιτική, αλλά αυτήν που απαιτεί η πλειοψηφία των Γερμανών, η κοινή γνώμη – οπότε δεν πρέπει να κατηγορείται ή να ενοχοποιείται η καγκελάριος για όλα όσα δρομολογεί, αλλά ο λαός και εντολέας της.
Εάν τώρα πράγματι οι Γερμανοί θέλουν μία χώρα που στηρίζει αιμοχαρείς δικτάτορες στην Αφρική ή όπου αλλού, καθώς επίσης που σχεδιάζει τη δημιουργία του 4ου Ράιχ στην Ευρώπη, απομυζώντας αχόρταγα όλους τους εταίρους της και καταδικάζοντας στην καταστροφή ολόκληρες χώρες, όπως την Ελλάδα, θα φανεί στις εκλογές – όπου μάλλον θα κάνουν το λάθος να επιλέξουν για 4η θητεία την καγκελάριο, παρά το ότι ασφαλώς γνωρίζουν πως καμία κυβέρνηση δεν πρέπει να μένει τόσα χρόνια στην εξουσία.
