10 قهرمانی که در برابر دیکتاتورها و نسل‌کشی ایستادند

17

فرانک مجیدی: این موضوع که قتل هر کسی به خاطر تفاوت و عقیده‌اش، مانند جنایتی علیه تمام بشریت است، یک حقیقت انسانی و اخلاقی است. در مقابل، نجات هر نفر از چنگال گرفتاری به چنین مرگی نیز، می‌تواند نجات تمام بشریت باشد. شاید یکی از شاخص‌ترین نام‌هایی که نجات‌بخش صدها تن بوده و اجازه نداده به صرف تفاوت مذهبی به قتل برسند، اسکار شیندلر باشد. گفته می‌شود که او توانست بیش از 1200 یهودی از مرگ در اردوگاه‌های یهودیان در جنگ جهانی دوم نجات داد. این ماجرای معروف را مسلماً بسیاری از ما در قالب فیلم «فهرست شیندلر» تماشا کرده‌ایم. کار و عقیده‌ی آقای شیندلر، البته بسیار قابل احترام است. من پیش‌تر در «یک پزشک» از «جان رِیب» نوشتم که اسکار شیندلرِ چینی‌ها در ماجرای کشتار نانکینگ به شمار می‌رود. در سرتاسر قرن بیستم، نام‌هایی را می‌توان یافت که شاید برخی از آن‌ها ناگفته ماندند، اما در برابر ترس ایستادند  و جان بسیاری را در برابر رژیم‌های سرکوب‌گر و خودکامه نجات دادند. این نوشته، ادای احترامی است به تک‌تک آن‌هایی که نام‌شان گفته شده یا همچنان ناگفته می‌مانند اما جهان را نجات دادند، حتی با نجات جان یک نفر!


1- کاردینالی که در برابر شکنجه ایستادگی کرد

11 سپتامبر جز ماجرای معروف برج‌های تجارت جهانی، سالگرد فاجعه‌‌ی مهم دیگری نیز است. سال‌ها پیش از آن ماجرا، یعنی در سال 1976، «آگوستو پینوشه»، «سالوادور آلنده» رئیس‌جمهور قانونی و منتخب شیلی را با کودتایی از قدرت خلع کرد. با تسلط یافتن جوخه‌های مرگ حامیِ جناح راست، حمام خون و کشتار و شکنجه‌ها علیه حامیان آلنده آغاز شد. بسیاری از مخالفان با علم به این موضوع که ماندن در شیلی، برابر با مرگی تراژیک است، از شیلی گریختند. البته تقریباً بیشترشان. این موضوع، شامل حال اسقف اعظم، «رائول سیلوا هنریکوئز» نمی‌شود.

با وجود آن‌که کاتولیک‌های میانه‌رو، یکی از اهداف دستگیری‌ها و شکنجه‌های پینوشه محسوب می‌شد، کاردینال سیلوا نه تنها در شیلی ماند، گروهی را راه‌اندازی نمود که به مردم تحت آزار و شکنجه، یاری می‌رساندند. کمیته‌ی همکاری برای صلحی که کاردینال سیلوا آن را پایه‌گذاری نموده‌بود، به مردم تحت خطر دستگیری و شکنجه، پیشنهاد ارائه‌ی کمک‌های مالی و حقوقی و همین‌طور پناهگاه‌هایی امن می‌داد. زمانی که این کمیته موفق به حفاظت از مخالفان نمی‌شد، کاردینال افراد تحت‌خطر را در رختخواب شخصی خود پنهان می‌کرد. پینوشه که به فعالیت‌های گروه پی برده‌بود، دستور تعطیلی آن را صادر نمود، اما کاردینال تنها با تغییر نام و موقعیت مکانی گروه، فعالیت را مانند قبل ادامه داد. او مقر گروه را کلیسای سانتیاگو قرار داد. طبق ایرادی در قوانین قضایی شیلی، نیروهای ارتش حق ورود به این کلیسا را نداشتند.

این گروه موفق شد ده‌ها هزار تن را از چنگال شکنجه و مرگ برهاند. اگر تلاش‌های قهرمانانه‌ی کاردینال سیلوا نبود، امروز شیلی کشوری بسیار کم‌جمعیت‌تر از حال حاضرش می‌شد.

0127

  2- قاچاقچی در برابر کمونیسم

چهل سال پیش از این، اروپای شرقی محلی بسیار ناخوشایند برای زندگی بود. چکسلواکی در زیر یوغ نیروهای شوروی زانو زده‌بود و اشتاسی، آلمان شرقی را شدیداً کنترل می‌نمود. با این وجود، هنوز افرادی بودند که به‌راحتی زانو نزدند، از جمله‌ی آن‌ها، «راینر شوبرت» بود که دیوار برلین را نه یک تهدید، بلکه فرصتی برای ضربه زدن به کمونیسم می‌دید. او 97 اقدام علیه کمونیست‌ها انجام داد.

شوبرت، از جمله ماهرترین افراد GDR بود که می‌توانست شهروندان را از چنگال حزب فراری دهد. در طول یکی از به‌یادماندنی‌ترین عملیات‌های نجات دادن شهروندان، او دو شهروند اهل پراگ را زیر شکم ببری زنده پنهان کرد و از شهر فراری‌شان داد. در زمانه‌ای که سفر غیرقانونی به قسمت غربی اروپا شجاعتی فراون می‌طلبید و فرد خاطی ممکن بود با زندان، شکنجه و مرگ روبرو شود، شوبرت سه سال تمام به قاچاق شهروندان و رساندن‌شان به قسمت‌های غربی مبادرت ورزید. در طی این مدت، او جان نزدیک به صد تن را نجات داد. متأسفانه در سال 1975، شوبرت گرفتار نیروهای اشتاسی شد و محکوم به گذراندن 9 سال حبس در یکی از بدنام‌ترین زندان‌های آن زمان گردید. علی‌رغم آن‌که گفته‌شد شوبرت در دوره‌ی زندان فوت شده، او زنده ماند تا به این ترتیب، برای آخرین‌بار از اشتاسی انتقام بگیرد.

0226

  3- دلال سهامی که توانست جان کودکان چکسلواکی را نجات دهد

در سال 1938، یک دلال سهام بریتانیایی به نام «نیکلاس وینتِن» آماده می‌شد تا برای تعطیلات زمستانی‌اش به محلی برای اسکی برود. در همان هنگام بود که دوستی از او خواست خود را پراگ برساند. همین موضوع، زندگی او را عوض کرد. او برنامه‌های تفریحی‌اش را رها کرد تا خود را به پراگ برساند، جایی که تعطیلات خیلی دلجسبی هم در انتظارش نبود. او روزهای تعطیلات خود را در اطراف کمپ کودکان یهودی در شهر سپری نمود. در آن‌جا بود که دانست چه سرنوشت دهشتناکی در انتظار این کودکان خواهد بود. وینتن با خود عهد کرد که این کودکان را همراه با خود به‌سلامت به انگلستان برساند.

دولت بریتانیا در آن زمان، سهمیه‌ای برای پذیرش پناهندگان تعیین کرده‌بود که پیش از تصمیم آقای وینتن، به حدنصاب خود رسیده‌بود. بنابراین وینتن به انگلستان برگشت و به ارگان مربوطه رفت تا خواهش کند اجازه دهند که کودکان بیشتری را پذیرا باشند، با این شرط که شخصاً ترتیب خروج‌شان را از مرز می‌دهد و البته اسکان آن‌ها پس از رسیدن به انگلستان، به عهده‌ی خود او خواهد بود. با اصرار فراوان وینتن، سرانجام دولت تسلیم شد. اما مگر یک مرد تنها، چند کودک را می‌تواند با خود به انگلستان ببرد؟ حقیقتاً یک عدد قابل توجه: 669 کودک!

تنها چند ماه پیش از آغاز جنگ در اروپا، وینتن 5 قطار را پر از کودکان یهودی کرد تا با خود به انگلستان بیاورد. در حال حاضر، با ازدواج و فرزند آوردن این کودکان، آن‌ها بیش از 6000 تن هستند. افرادی که بدون کمک وینتن، امروز عملاً وجود نداشتند. در جمهوری چک، وینتن یک قهرمان ملی به شمار می‌آید. بهترین بخش ماجرا این است که وینتن آن‌قدر زنده ماند که نتیجه‌ی کار بزرگ خود را ببیند. در سال 1988 وینتن برای یک مصاحبه‌ی تلویزیونی دعوت شد و مجری از حضار خواست، آن‌هایی که به نوعی زندگی خود را مدیون وینتن هستند، تمام‌قد بایستند. آقای وینتن با چشمانی اشک‌بار حقیقت را دید: تقریباً تمام حضار ایستاده‌بودند!

12-14-2015 12-13-38 AM

 4- غریبه‌هایی که یتیم‌شدگان روآندا را نجات دادند

در سال 1994، یکی از خونین‌ترین مصائب قرن بیستم به وقوع پیوست. افزاط‌گرایان قوم هوتو در اقدامی سنگدلانه، طی 100 روز 800هزار تن از افراد قوم توتسی را قتل‌عام کردند. چنین آماری از توحش در مدتی حدوداً 3.5 ماهه،  موضوعی ورای درک و تصور است. در بحبوحه‌ی این قتل‌عام بی‌سابقه، سه نفر با هم متحد شدند تا جان بیش از 400 کودک را نجات دهند.

در روز آغاز خشونت‌ها، برادران گیسیمبا به یتیم‌خانه‌ی تحت سرپرستی‌شان آمدند تا صدها کودک توتسی را که در آن پناه گرفته بودند، نجات دهند. این برادران نیمه‌هوتو بودند و بنابراین آن ها را در کشتارها شرکت نمی‌دادند، همچنان که نمی‌توانستند کاری نیز به نفع توتسی‌ها انجام دهند. اغلب مردم، از بیم جان خود، پناهجویان را پس می‌زدند، اما برادران گیسیمبا، از اکثریت پیروی نکردند!

آن‌ها برای هفته‌ها موفق شدند که کودکان را از دید نظامیان هوتو پنهان سازند و سلامت نگاه‌شان دارند، به مقامات رشوه می‌پرداختند و تقریباً هر کاری که بشود فکرش را کرد انجام می‌دادند تا آن کودکان را یک قدم از مرگ، دورتر نگاه دارند. در نهایت، تلاش آن‌ها برای نجات یتیم‌خانه از آن اوضاع، کافی نبود و پرورشگاه آن‌ها، تحت حمله‌ی نیروهای افراط‌گرا قرار گرفت، اما این موضوع به آن معنا نیست که شانس هنوز طرفِ برادران گیسمبا را نگرفته‌باشد!

«کارل ویلکِنز» تنها آمریکایی‌ای بود که در زمان نسل‌کشی روآندا، در آن کشور بود. او به همراه برخی کمک‌ها، دقیقاً همزمان با ورود قاتلان به پرورشگاه، وارد محل شد. افراط‌گرایان هوتو برای آن که شاهد بالقوه‌ای برای جنایات‌شان باقی نماند، تصمیم گرفتند عملیات تخریب پرورشگاه و کشتار را چند ساعتی به تعویق بیاندازند.

این، دقیقاً همان چیزی بود که ویلکِنز به آن نیاز داشت. او مستقیماً به دفتر نخست‌وزیری رفت و التماس کرد که جان آن 400 کودک را نجات دهد. معلوم نیست چطور، اما به‌طور معجزه‌آسایی، آقای نخست‌وزیر با درخواست ویلکنز موافقت کرد. با تلاش آقای ویلکنز و مقاومت برادران گیسیمبا، در نهایت پرورشگاه تخلیه شد و به 400 کودک، شانس زندگیِ دوباره اعطا گردید.

gisimbawilkens-007

5- کشاورز فقیری که ارتش سرخ خِمر را فریب داد

در سال 1975، ارتش سرخ خمر بر کامبوج تسلط یافت و همه‌چیز، گویی به مبدأ زمان، به هیچ، بازگشت. شهرها تخلیه شدند و مردم در گروه‌هایی کوچک نگهداری می‌شدند. در زندان‌های جنگلی، یک نفر به عنوان مسئول اعدام افرادی تعیین می‌گردید که از دستورات رژیم پیروی نمی‌کردند. در اغلب این گروه‌ها، ده‌ها تن از افراد کشته می‌شدند. اما در گروه «وان چْهون» اوضاع متفوات بود: تنها یک کشته!

قبل از آن‌که خمرها در کامبوج به قدرت برسند، وان چهون از فقیرترین افراد کشور به شمار می‌رفت. او و همسرش در بدترین شرایط زندگی می‌کردند و قوت غالب‌شان، مارمولک بود! وقتی کمپ خمرها در نزدیکی محل زندگی آن ها برپا شد، استدلال ارتشیان این بود که این میزان فقر وان چهون، او را خالی از هر نوع ایدئولوژی سیاسی‌ای نموده‌است.

در زمان تصدی ریاست یکی از گروه‌ها توسط وان چهون، او با قرار دادن جیره‌های غذایی بیش از حد در اختیار مردم اسیر در کمپ‌ها، آن‌ها را از سوء تغذیه‌ی شدید رهاند، کاری که می‌توانست در آن زمان مجازات مرگ داشته‌باشد. وقتی که نظامیان به دنبال یکی از «دشمنان انقلاب» به کمپ او می‌آمدند، او گزارش می‌داد که گروه دیگری از سربازان درست پیش از گروه حاضر، سر رسیده‌اند و هدف را با خود برده‌اند. او حتی یک‌بار شخصاً به یکی از میدان‌های کشتار رفت و جان یکی از افراد گروه را نجات داد. به‌طرز معجزه‌آسایی، هم او و هم آن فرد از آن قائله جان سالم به در بردند.

در دوران زمام‌داری قدرت توسط «پال پات»، تنها یک تن از گروه ون چهون کشته شد، آن هم یکی از ارتشیان خمر بود که رژیم تشخیص داده بود که به‌قدر کافی، «پاک» نیست. حتی با این آمار نیز، وان چهون درباره‌ی این ماجرا احساس گناه می‌کرد. این ماجرا نشانی است بر این‌که یک کشاورز بسیار فقیر، تا چه حد وجدانی بیدارتر از حاکمان وقت داشت.

ss-100726-khmer-rouge-006

  6- پزشکی که مسلمانان بوسنیایی را درمان می‌کرد

در سال 1992، نیروهای صرب دره‌ی مرکزی دْرینا را تصرف کردند و 50هزار تن از آوارگان بوسنیایی مجبور به گریختن به شهر صربرنیتسا شدند. بیشتر اهالی شهر، با علم به این‌که چه پیش خواهد آمد، از شهر گریختند، اما دکتر «ایلیاز پیلاو»، تصمیم متفاوتی گرفت. با آن که دکتر می‌دانست این موضوع، یک محاصره‌ی طولانی‌مدت را به هراه خواهد داشت، همراه با 4 تن از دوستان‌ش در بیمارستان مخروبه‌ی شهر باقی ماند تا به درمان بیماران بپردازد. با این کار، آن ها جان صدها تن را نجات دادند.

آن‌ها با چالش‌هایی مواجه بودند که حتی تصورش هم دشوار است. بیمارستان قبلاً آتش گرفته‌بود. هیچ امکانات و تجهیزاتی وجود نداشت. هر روز، تعداد زیادی از اوارگان به بیمارستان مراجعه می‌کردند و هر کدام از آن‌ها، زخم‌هایی وحشتناک برداشته‌بودند و نیاز به مراقبت‌های جدی داشتند. وقتی نیروهای صرب شروع به بمباران شهر کردند، بیمارستان عملاً دیگر قادر به پذیرش مجروحان بیشتر نبود. دکتر پیلاو و همکارانش مجبور بودند روزها بدون لحظه‌ای خواب و استراحت، پشت سر هم کار کنند، آن هم در شرایطی که آتش خمپاره‌ها برای ثانیه‌ای هم قطع نمی‌شد و مرگ همه‌جا سایه افکنده‌بود. با این وجود، آن‌ها دست از کار نکشیدند. با آن‌که کارکنان بیمارستان تنها 28 نفر بودند و خودِ دکتر پیلاو هیچ دوره‌ی اموزشیِ رسمی‌ای را برای فرا گرفتن جراحی سپری نکرده‌بود، او موفق شد در دوران محاصره، 3500 عمل موفقیت‌امیز انجام دهد.

بالاخره روزهایی تیره‌تر فرا رسید. آن چه از دست نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در 11 جولای سال 1995 بر می‌آمد، گشودن یک منطقه‌ی امن برای فرار افرادی بود که اقلاً می‌توانستند بگریزند. صرب‌ها  در یک نسل‌کشی واضح، 8000 مرد و پسربچه را از پای درآوردند. در آن زمان، یکی از افرادی که موفق شد از شهر بگریزد، دکتر پیلاو بود. درست است که آقای دکتر نتوانست جلوی فاجعه‌ی بزرگ را بگیرد، اما دست‌کم به بیماران خود فرصتی برای زندگی داد. فرصتی که بدون تصمیم شجاعانه‌ی او برای ماندن، هرگز ممکن نمی‌شد.

0326

  7- فرماندار ترکیه‌ای که به نسل‌کشی، «نه» گفت

در سال 1915، امپراتوریِ عثمانی، مرتکب نخستین نسل‌کشی در قرن بیستم شد. گفته شده که در طول 7 سال، نیروهای متعصب ترکیه حدود 1.5 میلیون نفر ارمنی را قتل‌عام کرده‌اند. در این مدت، حکام و قانونگذارانِ محلی ترکیه‌ای، شهروندان ارمنیِ خود را به جوخه‌های مرگ می‌سپردند و یا آن‌ها را به اتاق گاز می‌فرستادند.

در زمان آغاز این ماجرا، «مِهمت سِلال بِی» فرماندار شهر حلب بود و به‌خوبی درک کرده‌بود که معنای این اخراج ارامنه، چیست. حالا که او استاندارد قونیه شده‌بود، نمی‌توانست اجازه دهد که مردم‌ش به این راحتی کشته شوند. به محض این‌که جوخه‌های مرگ در خیابان‌ها شروع به رژه‌های ارعاب‌آور خود نمودند، او برای نجات شهروندان قلمروش، دست به دامان دولت مرکزی شد. او تلاش می‌کرد به دولت مرکزی در استانبول توضیح بدهد که نیروی مقاومتی توسط ارمنی‌ها تشکیل نشده‌است. وقتی که سیاست‌ش با شکست روبرو شد، بِی راه دیگری را در پیش گرفت: او به هر تعداد ارمنی که می‌توانست، شخصاً پناه می‌داد و کمک می‌کرد. امروزه تعیین این که او چه تعدادی را نجات داده، کار دشواری است، اما تخمین زده می‌شود که او توانست به هزاران تن یاری برساند.

اما همین کار بزرگ هم نمی‌توانست وجدان بِی را آسوده کند، چنان‌که بعدها نوشت، او فرمانداری در آن شرایط را چنین می‌دید: «همچون کسی که در کنار مسیر رودخانه نشسته‌است. بدون آن‌که هیچ تلاشی برای نجات دیگران از آن بکند. در آن رودخانه، خون جاری بود، هزاران طفل بیگناه، پیرمردان بیگناه، زنان درمانده با جریان رودخانه به سوی فراموشی رانده می‌شدند. هرکسی را که می شد با دستان‌ خالی‌ام نجات دهم، نجات دادم. بقیه با جریان رودخانه رفتند، بی هیچ بازگشتی!»

0430

8- یک سیک که وحشت جداسازی را متوقف کرد

وقتی که نیروهای بریتانیایی هند را در سال 1947 ترک گفتند، از خود کشوری باقی نهادند که تا مرز جنگ‌های داخلی پیش رفته‌بود. تندروهای هندو و مسلمان، تنها با کشتار یکدیگر آرام می‌گرفتند و به راه افتادن یک حمام خون، اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید. دولت وقت برای آن‌که خشونت‌ها را به حداقل برساند، تصمیم گرفت که کشور را به ایالت قسمت نماید. پاکستان مسلمان و هند هندو. اما در مرزبندی‌ها عجله کردند و بسیاری از مناطق بی‌دفاع ماند. نتیجه‌ی این اشتباهات، یک میلیون کشته‌ی بیشتر بود، تعدادی که مسلماً به حضور «کوشدِوا سینگ»، بیشتر هم می‌شد.

سینگ، پزشکی سیک بود که درست روی مرز تازه، یک کمپ آوارگان را بنا نهاده‌بود. برخلاف افراط‌گرایان پرشوری که پیرامونِ او را فراگرفته بودند، سیاستِ او در این پناهگاه‌ها، کمک‌رسانی به مردمِ تمام مذاهب بود و با همه‌ی افراد، برخوردی برابر صورت می‌گرفت. اما اعمال قهرمانانه‌ی دکتر سینگ در حقیقت از زمانی آغاز شد که نیروهای محلی به‌وضوح اظهار نمودند که قصدِ ورود به اردوگاه پناهندگان را دارند و می‌خواهند تمامِ مسلمانان را قتل‌عام نمایند. سینگ به‌جای عقب‌نشینی، سینگ کمپینی را علیه رشوه‌خواری و فساد آغاز کرد و موفق شد تمام مسلمانان شهر را در محل امن اردوگاه، گرد بیاورد. او به همین دستاورد قناعت نکرد و در سه شهر دیگر، همین روند را اجرا نمود.

دکتر سینگ توانست در سال 1949 از پاکستان دیدار نماید. در آن هنگام مسلمانانی که او نجات‌شان داده بود، همگی جمع شدند تا از او تشکر کنند. در آن میان، 317 تن بودند که می‌گفتند جان‌شان را مدیون او هستند.

0529

9- خاخام انگلیسی‌ای که موقعیت‌ش را کاملاً به خطر انداخت تا مردم‌ش را نجات دهد

در سال 1938، خاخام انگلیسی، «سالومون شوفِلد»، دلایل زیادی برای آشفته‌حالی‌اش داشت. آلمان به‌طور فزاینده‌ای در حال تصویب قوانین ضدیهودی بود و روزگار بسیار تلخی در پیش‌ِ روی اروپا قرار گرفته‌بود. اما شونفِلد، از آن دسته افرادی نبود که پذیرای هرآن‌چه باشد که تاریخ بر سرِ راه زندگی‌ش می‌گذارد، برعکس، او دقیقاً از آن‌هایی بود که به جدال تن به تن با قسمت برمی خواست تا مجبورش کند که چنان پیش برود که او می‌خواهد!

وقتی روزگار سیاهِ هولوکاست، اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌آمد، شونفِلد بر خودش مسلم دید که مأموریت‌ش این است که تا جایی که امکان دارد، جان یهودیان را تا آن‌جا که مقدور است، نجات دهد. ابتدا درخواستی به وزارت کشور بریتانیا ارائه داد که 500 ویزا برای مقامات کنیسه و خانواده‌های‌شان چاپ کنند و همین حرکت، توانست 1300 زندگی را نجات بخشد. بعلاوه، او توانست 500 کودک یهودیِ دیگر را پیش از آغاز جنگ به انگلستان بیاورد و به این ترتیب، نجات‌شان دهد. اما شورانگیزترین بخش داستان، از جایی آغاز شد که دیگر همه‌چیز در آتش جنگ، سوخته‌بود.

بعد از تسلیمِ آلمان در جنگ، شونفلد برای خود لباس نظامی‌ای تهیه کرد که روی کلاه آن، مزیّن به ستاره‌ی داوود بود و در حالی که آن یونیفرم را به تن کرده‌بود، در خاکی سفرش را آغاز کرد که روزگاری در آن رعب نازی حکمرانی می‌کرد. در آن‌جا، او به کمپ‌های مرگ سرکشی می‌نمود و تلاش می‌کرد به افرادی که شدیداً نیازمند کمک بودند، یاری برساند. گفته می‌شود که او در مجموع توانست جانِ 3500 نفر را نجات دهد، یعنی چیزی حدود 3 برابر آن‌چه اسکار شیندلر موفق به انجام‌ش شد.

0626

  10- زنی که کودکان اروپایی را نجات داد

«تروس وییْس‌مِیِر» احتمالاً مهم‌ترین فعال حقوق‌بشر است که اغلب ما از او چیزی نشنیده‌ایم. در روزهای رویارویی با وحشت هولوکاست، او تنها مباردت به نجات چند ده یا چندصد نفر ننمود، بلکه در طول یک سال، حدود 10000 نفر را نجات داد!

این مددکار اجتماعیِ هلندی، مستقیماً به بخش نازیِ وین سفر کرد تا شخصاً با «آدولف آیشمن» صحبت کند و وی را متقاعد نماید تا اجازه‌ی خروج فوریِ 600 کودک یهودی را به مقصد انگلستان، صادر کند. در کمال تعجب، آیشمن موافقت خود را اعلام نمود. جای تعجب بیشتری بود که مِیِر هم بلافاصله توانست کار خود را آغاز کرد.

با نزدیک شدن سایه‌ی جنگ به اروپا، او عملیات‌های نجاتِ خود را در سرتاسر اروپا گسترش داد. با گشتاپو وارد معامله می‌شد، به گاردهای مرزی رشوه می‌داد و خلاصه، در مقامِ زنی ظاهر شد که همچون یک ماشین ضدکشتار در برابر نازی‌ها عمل می‌نمود. او در برلین، به نیروهای امدادگری پیوست که «رِشا فرایر» یهودی نیز در میان‌شان خدمت می‌کرد. وقتی‌که آلمان به هلند نیز لشگرکشی کرد، او به‌سرعت به شهر موطن خود، آمستردام، بازگشت تا کودکان یهودی را از آن‌جا به سوییس بفرستد.

در مدت بین نوامبر سال 1938 تا سپتامبر 1939، او موفق شد 10000 کودک را از مرگ نجات دهد. بنابراین، خانم مِیِر شایسته‌اش است که از او در تاریخ با عنوان زنی خارق‌العاده یاد گردد.

10231

پ‌ن: تصویر شاخص این پست، آقای نیکلاس وینتن را در میان گروهی از زنان و مردانی که در کودکی نجات‌شان داده، نشان می‌دهد.

منبع


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

جورج اسپنسر میلت: مرگ دردناک به خاطر فرار از بوسیده شدن!

جورج اسپنسر میلت یک پسر 15 ساله که در ساختمان متروپولیتن لایف نیویورک در سال 1909 کار دفتری می‌کرد. در پانزدهمین سالگرد تولدش، همکاران زنش او را مسخره کردند و تظاهر کردند که در نظر دارند که برای هر سال زندگییک بار او ببوسند. میلت به شوخی از…

ابر تورم آلمان در سال 1923 چه بر سر مردم آورد؟

به زمانی می‌رویم که یک آلمانی طبقه متوسط، ​​میلیاردها مارک در جیب خود حمل می‌کرد اما هنوز نمی‌توانست چیزی بخرد. یک قرص نان 200 میلیارد مارک قیمت داشت.با حقوق بازنشستگی یک هفته‌ای حتی یک فنجان قهوه را نمی‌شد خرید. سقوط آزاد ادامه داشت و…

عکس‌های جالبی از ساخت و سازها و اقدامات معماری نافرجام

مجموعه زیر به ظاهر مفرح یا حتی خنده‌دار است اما هر یک گویای نبود نقشه، مغز طراح یا ذهنی است که به صورت ساده کار را در ذهن شبیه‌‌سازی کند.مشابه این جمله مشهور را که عیب برنامه، در حین انجام آن بیرون می‌آید را در عمرمان زیاد شنیده‌ایم و…

بیماری‌ها و مشکلات روانی می‌توانند به مانند همین غول‌های تصور شده توسط میدجرنی باشند، اما می‌توان…

تا وقتی کسی مبتلا به یک مشکل روانپزشکی نشده باشد یا آشنا و فامیلی نداشته باشد که مبتلا به شکل جدی آنها باشد، نمی‌داند که چقدر روی کیفیت زندگی تاثیرگذار هستند. کسی که افسردگی ندارد، تعجب می‌کند که مثلا چطور کسی از قدم زدن یا غذای خوب یا…

خرابی چون‌ که از حد بگذرد آباد می‌گردد! – گالری عکس‌های قبل و بعد این مکان‌های زشت یا مخروبه

تماشای مراحل ساخت هنرهای دستی یا دکوراسیون داخلی و خارجی منزل برای بسیاری جالب و لذت‌بخش است. حتی اگر فعلا یارای تجمل باز اقتصادی خرید و بهسازی و نوسازی منزل نداشته باشند یا عملا در کار هنری نباشند.دست‌کم ایده‌ای در ذهنشان می‌ماند که از…

موجودات شگفت انگیزی که اکنون منقرض شده‌اند: بقایای باورنکردنی آنها از گذشته‌های طولانی

مادر طبیعت هرگز دست از شگفت زده کردن ما بر نمی‌دارد و در طول میلیون‌ها سال موجودات باورنکردنی، از ظریف گرفته تا خشن زایش کرده است.وقتی تاریخ جانداران را مرور می‌کنیم، حشرات به اندازه یک انسان، خزندگان با ابعاد بزرگ، و جوندگان با شاخ …
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / نهال بادام / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /Hannover messe 2024 /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /جارو استخری /میکروبلیدینگ / اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
17 نظرات
  1. تاریخ جهان می گوید

    مطلب فوق العاده ای است. در میان ددمنشی های نوع بشر همواره انسانیت روزنه امیدی به سوی جهان متمدن بوده است.

  2. هادی می گوید

    انهّ من قتل نفساً بغیر نفس او فساد فی الارض فکأ نمّا قتل الناس جمیعاً و من أحیاها فکأ نمّا احیا النّاس جمیعاً…

    هر کس، انسانی را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روی زمین بکشد، چنان است که گویی همه انسان‌ها را کشته و هر کس، انسانی را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است

    1. مهمه می گوید

      http://fararu.com/fa/news/255939/٣-روز-مهلت-برای-نجات-از-چوبه-دار

      این خبر یکی از تکان دهنده ترین اخباری بود که تو عمرم بهش برخوردم . از این که یک انسان هرچند خطاکار تقاضای امداد کرده نه برای شام امشب و نه برای اینکه زودتر از زندان بیاد بیرون بلکه برای جونش. از این حالم بده که جمعه‌است و نمی‌تونم برم بانک و حالم بده از این که چرا راه آسون تری برای ریختن پول نیست برای یک عده ولی مطمئنم که که شنبه اولین کاری که می‌کنم اینه که میرم بانک و بعدش فیش رو فاکس می‌کنم حتی اگر یک رقم ناچیز باشه. شاید یک عده با خوندن مراحل این کمک بیخیال بشن ولی من بیخیال نمیشم چون جون یک آدم در میونه تا یکشنبه. یک آدم هم کم نیست.

  3. ساسان می گوید

    این گروه موفق شد ده‌ها هزار تن را از چنگال شکنجه و مرگ برهاند. اگر تلاش‌های قهرمانانه‌ی کاردینال سیلوا نبود، امروز شیلی کشوری بسیار کم‌جمعیت‌تر از حال حاضرش می‌شد
    او دو شهروند اهل پراگ را زیر شکم ببری زنده پنهان کرد
    در سال ۱۹۳۸، در آن‌جا بود که دانست چه سرنوشت دهشتناکی در انتظار این کودکان خواهد بود
    افراط‌گرایان هوتو برای آن که شاهد بالقوه‌ای برای جنایات‌شان باقی نماند، تصمیم گرفتند عملیات تخریب پرورشگاه و کشتار را چند ساعتی به تعویق بیاندازند.

    این، دقیقاً همان چیزی بود که ویلکِنز به آن نیاز داشت. او مستقیماً به دفتر نخست‌وزیری رفت و التماس کرد که جان آن ۴۰۰ کودک را نجات دهد. معلوم نیست چطور، اما به‌طور معجزه‌آسایی، آقای نخست‌وزیر با درخواست ویلکنز موافقت کرد.
    غلو را حس نمی کنید؟

  4. آترین می گوید

    باز هم یه مقاله عالی از 1پزشک.
    به قول سعدی که میگه:
    سعدی مرد(یا زن) نکونام نمیرد هرگز مرده ان است که نامش به نکویی نبرند.

  5. ایمان می گوید

    جز بهترین مطالبی بود که در طول این چند سال خونده بودم

  6. ال ام ان او پی کیو می گوید

    جا داره از رییس سازمان ملل یاد و تشکر کنیم که از نفوس مردر و ریپر و قاچاقی های تو ایران حفاظت کرد و با چشمای باز از باقی جا های زمین …

  7. مرتضی می گوید

    عالی بود خانم مجیدی
    باز هم از چنین قهرمانایی برامون بنویسید

  8. ebi می گوید

    چو عضوی بدرد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار
    تو کز محنت دیگران بیغمی، نشاید که نامت نهند آدمی

  9. حسن می گوید

    سلام..مطلب جالبی بود..عنوان مورد چهارم را تحصیح کنید..باتشکر

  10. فروشگاه ورزشی می گوید

    ممنون از اخبار و مطالب خوب و به روزتون

  11. Fardin می گوید

    حالا در ایران:
    کودکی که بخیه داشت به خاطر بی پولی بخیه از چانه اش کشیده شد
    مردی در ورزشگاه کنار اورژانس در بین هزاران نفر درحالی که از اورژانس درخواست کمک می کردند بدون کمکی از طرف اورژانس جان سپرد
    عده ای بر اثر واژگونی قایق به دلیل اینکه گروه نجات حقوق نگرفته بودند غرق شدند
    کودگان مدرسه که به اردوی تفریحی رفته بودند به خاطر نداشتن جلیقه نجات بعد از واژگونی قایق غرق شدند و…..

  12. طب سوزنی می گوید

    موضوع تحقیقم بود خیلی کمکم کرد ممنونم ازتون

  13. بابک می گوید

    با سلام و سپاس از انتشار این متن. نام فرماندار ترک، “مهمت جلال بی” درسته. بازم سپاس.

    1. عظيمي می گوید

      مطالب جالبی بود.استفاده کردیم.ممنون

  14. م می گوید

    مورد ۵
    غائله
    نه قائله

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5